- પ્રતીક્ષા થાનકી
છેલ્લાં થોડાં વર્ષોમાં પ્રવાસનું આયોજન કરવાની, ક્યાં જવું અને ક્યાં ન જવું, શું ખાવું, શું ખરીદવું, બધી બાબતમાં સોશિયલ મીડિયાનો પોતાનો અભિપ્રાય હોય છે. હવે તેમાં AI પાવર્ડ સર્ચ ઉમેરાયા પછી ખં શું છે અને ખોટું શું છે તે એક્યુરસી પણ નથી. એવામાં ઓનલાઈન ક્નટેન્ટ પાસેથી પ્રેરણા મેળવવી હોય તો સાચી અને કામની માહિતી તારવવાની આવડત પણ કેળવવી પડે છે. જોકે બુકિગ કરવાની એપ્સ, મેપ્સ, બધું જ ઓનલાઇન છે, એટલે માત્ર ઓફલાઇન પ્લાનિંગ તો શક્ય છે જ નહીં. જાપાનમાં ટે્રન કાર્ડ, ઓનલાઇન પેમેન્ટ, બધું એપ્સ મારફતે ચાલે છે.
એવામાં અમે શક્ય એટલાં સોર્સિસ અને રિસર્ચ પછી સારા વેધરના દિવસો માઉન્ટ ફુજી માટે બાકી રાખ્યા હતા. ખાસ તો એટલા માટે કે ઘણાં મુલાકાતીઓની વાતો સાંભળી હતી કે બે-ત્રણ જાપાનની ટ્રિપ, અલગ અલગ સીઝનમાં કરી હોવાં છતાં વાદળો અને ધુમ્મસ વચ્ચે તેમને એક પણ વાર માઉન્ટ ફુજીની ટોચ જોવા નહોતી મળી. કેટલાંક તો ફુજીની તળેટીમાં ઊભાં રહીને પણ ટોચ નહોતાં જોઈ શક્યાં. એવામાં અમને વેધર એપ્પે બતાવ્યું કે આગલા બે દિવસો કોરા અને વાદળ ફ્રી હોઈ શકે. જોકે તે સમયે તો સ્નો પડતો હતો. વસંતની શરૂઆતમાં તડકા અને સ્નો વચ્ચે આમ પણ વેધર ગમે ત્યારે પલટાઈ શકે તે ખબર હતી, છતાંય અમે થોડા કલાકોની સનશાઇન પર આશા રાખીને હાકોને તરફ નીકળી પડ્યાં.
શિન્જુકુ સ્ટેશન પર ઓડુક્યુ લાઇન પર રામાન્સ કાર સવારે આઠ વાગ્યામાં હાકોને તરફ જતી હતી. પહેલાં ઓડાવારા સ્ટેશન પર જાઓ, ત્યાંથી બસ લઈને ધીરે ધેીરે હાકોને પહોંચવાનું હતું. હાકોનેથી પાંચ-છ ફુજી-સાન વ્યુ પોઇન્ટ છે, એટલું જ નહીં, ત્યાં લેકમાં બોટ રાઇડ, પર્વતની ટોચ પર જતો રોપ વે, જ્વાળામુખીના લાવામાં પાકેલાં એગ્સ, આવું ઘણુ બધું જોવાનું, ખાવાનું, માણવાનું હતું. અમે આ બધું તડકામાં એન્જોય કરીશું એ મનમાં પાક્કું કરી લીધું હતું. અમે આમ તો જ્યાં પણ જતાં ત્યાં કાર રેન્ટ કરીને જાતે જ બધે પહોંચીને એક્સપ્લોર કરવાનું પસંદ કરતાં, પણ જાપાનનું પબ્લિક ટ્રાન્સપોર્ટ એટલું વખણાય છે કે કમ સે કમ પહેલી ટ્રિપમાં તો તેને પગે ચાલીને અને ટે્રન લઈને જોવું જ રહ્યુું. શિન્જુકુ સ્ટેશનમાં આમ તો નાનકડું શહેર જ વસે છે. ત્યાં હાકોને જવાની માહિતી માટે ખાસ અલગ બૂથ છે. ત્યાંથી આગલી રાત્રે અમે બ્રોશર અને માહિતી મેળવી ચૂક્યાં હતાં.
આ પણ વાંચો…અરાઉન્ડ ધ વર્લ્ડ: જિમ્બોચો-દુનિયાના સૌથી અનોખા બુક ટાઉનમાં…
સવારમાં હોટલ પર બ્રેકફાસ્ટ માટે ટાઇમ ન હતો. અમે તે આમ પણ ઓપ્શનલ રાખેલો, એટલે ખાલી હોટલનાં ઇન્ક્લુસિવ બ્રેકફાસ્ટ માટે થઈને અમે સવારે મોડાં ન પડીએ. એક ટે્રન બદલીને અમે થોડી વારમાં રોપોન્ગીથી શિન્જુકુ આવી ગયાં. હવે ત્યાં કઈ દિશામાં શું આવેલું છે, દોડીને ટે્રન કઈ રીતે પકડવી, કયા ખૂણેથી કયો કન્વિનિયન્સ સ્ટોર આવશે, ક્યાંની ચીઝ કેક સારી છે અને ક્યાંની સેન્ડવિચ, બધું હવે જાણે અમાં હોમટાઉન હોય એવું યાદ રહી ગયું હતું. કોને ખબર હતી કે પાંચ-છ દિવસમાં જ્યારે ટોક્યો છોડવાનું આવશે ત્યારે અહીં પાછાં આવવું છે અને રહી જવું છે વચ્ચે બીજા હજારો વિચારો સાથે લાગ્યું કે આ શહેર સાથે જાણે અલગ જ અટેચમેન્ટ થઈ ગયું છે. તે સમયે તો હાકોને તરફ જતી ઓડાવારાની ટે્રનનું તો નામ પણ રોમાન્સ કાર હતું. હજી અહીંની બુલેટ ટે્રન શિન્કાનસેનમાં તો બેસવાનું બાકી હતું. તે મોકો તો ક્યોટો અને ઓસાકા તરફ જઈએ ત્યારે જ મળવાનો હતો. અહીં નાનાં ડિસ્ટન્સમાં શિન્કાન્સેન મોંઘી પડે તેવું હતું. જોકે ત્યાંની સ્થાનિક ટે્રન પણ એકદમ ચકાચક અને પંકચ્યુઅલ હતી.
ટે્રનમાં ગોઠવાઈને અમે સાથે લાવેલો નાસ્તો ચાલુ કર્યો. થોડું વાંચવાનું, થોડી વાર પોડકાસ્ટ, અને દેખાય ત્યાં સુધી બહાર જોવાનું, કલાક પહેલાં તો ઓડાવારા આવી પણ ગયું. અમે ધાર્યું હતું તેના કરતાં ટે્રન એકદમ સ્મૂધ નીકળી. ટે્રનનો મેઇન ક્નડક્ટર જે પણ સીટની દિશામાં લોકોને પીઠ બતાવીને જતો ત્યાં પાછળ ફરીને નમીને ગ્રીટ કરતો. ટે્રન અને રસ્તામાં જાપાનીઝ નમ્રતા વિષે જેટલું સાંભળ્યું હતું તે બધું નરી આંખે જોવા પણ મળી રહ્યું હતું.
ઓડાવારા સ્ટેશન આવતાં જ હિલ સ્ટેશનનો માહોલ આવી ગયો. છેલ્લાં થોડા દિવસો શહેરની મધ્યે વિતાવ્યા હતા, કંટ્રી સાઇડમાં નજર પડે ત્યાં એકાદ-બે પ્લમ બ્લોસમ વૃક્ષો દેખાઈ જતાં. અહીં તો ટે્રન સ્ટેશનની બંને સાઇડ એટલી ફુરસતથી કંડારીને બનાવેલી હતી કે સ્ટેશન જોઈને જ વેકેશન જેવું ફીલ થવા લાગ્યું હતું. રસ્તાની સાઇડ પર થોડો સ્નો પણ પડેલો દેખાતો હતો. રાત્રે ભરપૂર સ્નો પડેલો, વૃક્ષો પર લદાયેલો સ્નો હવે સવારના તડકામાં ટીપે ટીપે નીચે આવી રહૃાો હતો. અમે એવામાં ઓડાવારાથી હાકોને જતી ટે્રન લેતાં પહેલાં ટાઉનમાં એક આંટો મારવા નીકળ્યાં.
આ પણ વાંચો…અરાઉન્ડ ધ વર્લ્ડ : કાપ્પાબાશી – ટોક્યોની આકર્ષક વાસણ બજાર…
ઓડાવારા ખરેખર સાબિત થઈ ચૂક્યું હતું કે અહીં હિલ સ્ટેશન જ હતું. છૂટી છવાઈ રેસ્ટોરાં, સુવિનિયર શોપ્સ, સ્થાનિક સ્ટોર્સ અને હોટલ જોઈને થયું કે થોડો સમય તો અહીં પણ વિતાવી શકાય. તેમાંય એક ઓનસેન એટલે કે પારંપરિક જાપાનિઝ સ્પા જોઈને તો લાગ્યું કે હાકોનેના બદલે અહીં જ રાત રોકાવાનું શક્ય હતું. જોકે હાકોને માટે તો હજી વધુ અડધા કલાકની જર્ની બાકી હતી. પ્લાન તો સીધો હાકોને જતી બસ પર ચઢવાનો જ હતો, પણ કોણ જાણે કેમ એવું લાગ્યું કે ઓડાવારાને પણ થોડો ન્યાય આપવો રહૃાો. અને જોતજોતામાં એમ કરવાનો રિવોર્ડ પણ અમને આ નાનકડાં ગામે આપી દીધો. અહીંની શ્રાઇન, કિલ્લો, સ્પાનું વૈવિધ્ય અમારી આંખો સામે હતું. એટલું જ નહીં, અહીં સમરમાં તો મિયૂકી બીચ પર પણ જઈ શકાય તેમ હતું.
અમારે હજી સારા વેધરમાં યોગ્ય વ્યુ પોઇન્ટથી ફુજી સાનનો વ્યુ જોવાનો હતો. તે દિશામાં ઓડાવારા હજી અમારો પહેલો પડાવ હતો. અહીં ક્યારેક પાછાં આવીને ઓડાવારા કાસલમાં નિન્જા ગાઇડેડ ટૂર લેવી પડશે. ટ્રાવેલ આમ તો ઘણું શીખવાડે છે, પણ જેટલું વધારે જુઓ એટલું જ વધારે જોવાની ઇચ્છા અને જોવાનાં સ્થળોનું લિસ્ટ પણ મોટું થતું જાય છે. જોકે તે સમયે તો ઓડાવારાથી નીકળીને હવે ફુજી દેખાય ત્યાં સુધી વેધર સાફ રહે તે એક જ ઇચ્છા પર ફોકસ હતું.
આ પણ વાંચો…અરાઉન્ડ ધ વર્લ્ડ: સેન્સોજી મંદિરમાં ભીડ વચ્ચે ભગવાનની શોધમાં…
