લાફ્ટર આફ્ટર: ગણપતિના વાહન જેવું જ…

-પ્રજ્ઞા વશી

અમારા ગામના ગોર મહારાજ એટલે ‘સબ દર્દો કી એક દવા’ જેવા. એ માત્ર પૂજાપાઠ જ નહીં, પણ સંતાન જન્મની કુંડળી પણ કાઢી આપે. પોઝિટિવિટી તો એમનામાં જ ભગવાને ભરી દીધેલી છે…! દરેક નાનેથી મોટી આફતો કે દુ:ખ દર્દની દવા એમની પાસે હાજરાહજૂર. ગામના ડોક્ટર, મુખી કે પછી વડીલો કરતાં પણ એમનો મોભો, માન અને સુઝાવ હંમેશાં એક વેંત ઊંચાં લેખાતાં. એમની આગાહી, એમનાં સૂચનો અને એમનાં ક્રિયાકાંડો સામે સહુ નતમસ્તક.

અમારી જન્મકુંડળી પણ આ ગોર મહારાજે જ બનાવેલી. અમારા ઘરના વડીલોને એવી એવી પોઝિટિવ વાતો કરેલી કે અમારાં નાનપણથી જ ભાવ ઊંચકાઈ ગયેલા. એમણે જેમ જેમ શુભ શુભ બોલવું શરૂ કર્યું, તેમ તેમ એમનાં તરભાણાનું વજન વધતું ગયેલું. ‘સાક્ષાત લક્ષ્મી, સરસ્વતી, દુર્ગા થઈને અનેક પેઢીને તારશે. જ્યાં જશે તે ઘરને પણ લક્ષ્મીની ખોટ નહીં પડશે. ગણપતિ જેવું જ વાહન એની આસપાસ હશે.’ એમ બોલતામાં છેલ્લે સો સોની નોટ દાદીએ લૂગડાંની ગાંઠેથી છોડીને આપેલ. એ વખતે બાપાએ તો ‘નહીં આપો… નહીં આપો…’ ના ખૂબ ઇશારા કરેલા, પણ ગોર મહારાજે શબ્દોના શણગાર દ્વારા દાદીમાની આંખો બાર ગણી મોટી કરી દીધેલી.

એ સમયે આખાય પરગણામાં સાઇકલ સુધ્ધાં નહોતી. બળદગાડામાં બળદના પૂંછડાં આમળી આમળીને કે પરોણા ઘોંચી ઘોંચીને બળદને દોડાવવા પડતા ત્યારે માંડ ખેતરે પહોંચતાં કલાક થઈ જતો. એમાં વળી ગોર મહારાજે ‘ગણપતિ જેવું જ વાહન મારી પાસે હશે’ એવી વાત દાદીને કરી, પણ ત્યાં એમણે ગાર માટીવાળા, પડું પડું થતાં ઘરમાં દોડતાં ઉંદરડા જોઈને ગણપતિનું વાહન ઉંદર…? (નક્કી મહારાજ મને ઉલ્લું બનાવે છે!) અને એમણે ફરી પૂછ્યું, ‘મહારાજ, ગણપતિનું વાહન તો ઉંદર. તમારી વાત કંઈ હમજમાં નથી આવતી.’

મહારાજે શીઘ્ર જવાબ આપતાં કહ્યું, ‘એટલે કે પહેલાં નાનાં વાહન, પછી ધીરે ધીરે મોટાં વાહન. જેમ કે પહેલાં સાઇકલ, પછી પેલી શહેરમાં હોય એવી મોટરગાડી આવશે. તમારું આખું ઘર આ દીકરીનાં પગલે ગાડીઓમાં ફરશે.’

આ પણ વાંચો….લાફ્ટર આફ્ટર : કેરી એને જઈ મળે, જે…

એ પછી તો અમને ગવરી ગાયનાં દૂધ, મલાઈ, ઘી, માખણ ચાર વખત મળતાં થયાં અને અમે ગણપતિ બન્યાં. રાતે ના વધ્યાં એટલાં દિવસે વધ્યાં. પહેલું વાહન ઘણે વરસે સાઇકલ રૂપે આવ્યું, પણ વાહન એક ને માણસ અનેક. (વાહન આવ્યું, પણ હવા પૂરવાનો પંપ ના મળે. એક ભાઈ પાસે હતો, પણ એ હવા પૂરવાના પૈસા માગે. ઘરવાળા ધોળા હાથીને પોષવાના પૈસા આપવાની ધરાર ના કહે અને સલાહ આપતાં કહે, ‘ભગવાને કેવા મજાના બે પગ આપ્યા છે! ચાલતાં ખેતરે જાવ ને સ્કૂલે જાવ, તો શરીર પણ સારું રહેશે.’

સરકારે દીકરીઓને સાઇકલ આપેલી ત્યારે અમારો પણ ચાન્સ લાગેલો , પણ અમારા ઘરની સરકાર હવા પૂરવાનો પંપ કે હવા પૂરવાના પૈસા ક્યારેક આપે, તો ક્યારેક મોં ફેરવી લે. (ગોર મહારાજની વાણી અંગે હવે ઘરમાં શંકા- કુશંકા થવા લાગી. અમે સરકારને પંપ આપવાની અરજી કરેલી.)

હા, અમારાં શુભ પગલાંનો પ્રભાવ અમારા પતિદેવના ઘરમાં પડેલો. અમે અમારાં ઘરમાં ગણપતિનાં વાહન જેવું લ્યુના વેચાતું લાવેલાં ત્યારે બા બોલેલાં, ‘જોયું? ગોર મહારાજની વાણી સાચી પડી ને?’ ત્યારે તો લ્યુનાનો કેવો વટ હતો! પણ લ્યુનાય બિચારું શું કરે? વાહન એક અને ચાલક અનેક. વાહન એક અને બેસનારા અનેક. લ્યુના ઉપર તમે કદી ચારની સવારી જોઈ છે? ચક્કે પે ચક્કા જેવું જ અમારું હતું.

આ પણ વાંચો….લાફ્ટર આફ્ટર : વેકેશનના ઘંટનો રણકાર…

બાળકો વધ્યાં તો એમને જેમતેમ બેસાડીને ગંતવ્ય સ્થાને પહોંચાડવાની પહેલ કરનારાં કંઈ અમે ત્યારે એકલાં જ થોડાં હતાં? અમે જ્યારે લ્યુના ઉપર નીકળીએ, ત્યારે તો લ્યુના અદ્દલ ગણપતિના ઉંદર જેવું જ બની જતું. પસાર થતાં લોકોને અમારી ખાધેપીધે સુખી કાયા અને ખખડધજ થતી લ્યુનાની કાયા જોઈને સો ટકા ગણપતિ બાપાની સવારી યાદ આવતી હશે. આમ પણ અમારો જન્મ ગણપતિ ચોથના દિવસે એટલે પેલા ગોર મહારાજે જે જે તુક્કા લગાડેલા તે અડધા સાચા, અડધા ખોટા પુરવાર થયેલા.

પછી તો ઘરમાં મોટું વાહન આવ્યું. એ તો સ્વાભાવિક છે કે ‘બડે લોગ, બડી (બઢીયા પસંદ) પસંદ.’ અને આખરે ગણપતિનું વાહન કાયમ માટે અમારે હસ્તક આવ્યું. ધીરે ધીરે અમારું વજન વધતું ગયું અને વાહનનું વજન ઘટતું ગયું. અમારાં લ્યુનાએ હવે વારેવારે બંધ પડી જવાનું નાટક શરૂ કર્યું. અમે એને અનેક ડોક્ટર પાસે લઈ જઈને ઉત્તમ દવાઓ કરાવી. નવાં નવાં વાઘા પહેરાવ્યાં, પણ રોજ જ એને મારી સાથે વાંધો પડે. ઘરેથી તો એ નીકળે ને બરાબર અધવચ્ચે, ચાર રસ્તે, ભરચક વસ્તીમાં જ એ રિસાઈ જાય. એક માનુનીને જોઈને ઘણાને દયા આવે એ સ્વાભાવિક હતું. જે કોઈ આવે, એના પગે કિક મારી મારીને ગોટલા બાજી જતાં જ હશે. એમાં અમે નારી સદભાવના માટે એ ભાઈનાં એવાં વખાણ કરીએ કે ભાઈ એમની પત્નીને સાઇડમાં ઊભી રાખીને અમારા ઉત્કર્ષ માટે ખૂબ જ જોર લગાવે. (જો કે ઘરે જઈને પત્નીએ એમની સદભાવનાનો બદલો પૂરા જોશથી વાળ્યો હશે!)

વરસાદમાં તો અમારા એ ટબૂકડાને નહાવાનું ખૂબ જ મન થતું. થોડું ચાલે ને બંધ. અમે કિક મારીએ, પલળીએ, યાચના કરીએ, પણ એ ટસથી મસ ન થાય. અમને લ્યુના ઘસડતાં જોઈને એક ઉત્સાહી (સદભાવી) ભાઈ મદદે આવ્યા. પૂરપાટ દોડી જતી કાર કાદવ ઉડાડી ગઈ. તો પણ એ ભાઈ લ્યુનાને ધરાર ઘસડીને, ઘૂંટણ સુધીના પાણીમાં પણ મરજીવા થઈને લ્યુનાને રોડને એક કિનારે લઈ આવ્યા. આ મંગલકારી દૃશ્ય જોઈને અન્ય મંગલકારીઓ પણ મદદનીશ બનવા આવ્યા.

આ પણ વાંચો….લાફ્ટર આફ્ટર: મહેમાન માટે અભ્યાસક્રમ

ઝરમર વરસાદમાં પણ એકે પૂછ્યું, ‘લ્યુના કેટલું જૂનું છે? ક્યાં રિપેર કરાવો છો? શું પોબ્લેમ છે? કેટલામાં લીધેલું? અને છેલ્લે વેચવાનું હોય તો કહો.’ એમ કહીને એક ઉત્સાહી ભાઈએ તો વેચવાનું હોય તો એ પૈસા આપવા તૈયાર છે. (ભાઈ સ્કૂટરની લે-વેચ કરનારા હતા, એ વાતની તો અંતે ખબર પડી.) ખરેખર પરગજુ એવા પેલા ભાઈ, કે જે ઘસડીને લાવ્યા હતા, એમણે સુકાન સંભાળ્યું. કારણ કે એ ભાઈ પેલા ડીલરને જાણતા હતા. ‘નથી વેચવાનું.’ એમ કહી ખાસ્સા નવરા હોય એવા પરદુ:ખભંજનોને હટાવ્યા. ફરી કિક મારવી શરૂ કરી. અંતે પેલા ભાઈએ અમારું વાહન ચાલુ કર્યું. ગણપતિનું વાહન બંધ પડે તે પહેલાં આભાર વ્યક્ત કરી, ગણપતિની બાધા પૂરી કરવા જવી કે પછી ઘરે… એ અવઢવ વચ્ચે ઘરે જવામાં જ સલામતી લાગતાં, ફરી લ્યુના બંધ પડે તે પહેલાં…

એ… વહેલું આવે ઘર…!