મિલન ત્રિવેદી
એલા… આ કોણ રાગડા તાણે છે? આને કો’ક બંધ કરો, આના કરતાં તો રૂબરૂ આવી અને એક એક ઢીકો મારી લે તો સાં. શરદભાઈ, આનું ગળું….’ વધુ કાંઈ બોલવા જાઉં ત્યાં તો શરદભાઈ બોલ્યાઆજે જરા બેસી ગયું છે. બાકી ગળું સાં જ છે. મારો સાળો ગાય છે.’
જરાકમાં સરકતું ગયું. હું તરત જ ગાય જેવો થઈ ગયો. `અરે સવાલ જ નથી ને ખુલ્લું ગળું છે. પણ શું છે કે તબલા વાળો ફગી જાય છે. ગાયકની સાથે તાલમાં રહેતો નથી.’
શરદભાઈએ તરત જ ન્યુટનના નિયમો મુજબ એક્શનની સામે રિએક્શન આપ્યું :
`ના.. ના.. એવું નથી. મારા સાળાનો છોકરો જ વગાડે છે. મારો ભાણેજ. બાપ – દીકરાની જુગલબંધી ફરતા ગામમાં વિશ્વવિખ્યાત છે.’
પહેલું બટન ખોટું દેવાય એટલે છેક લગી મેળ ના મળે. મેં તરત જ કહ્યું :
શરદભાઈ, તમે કાંઈ કામ અર્થે આવેલા?' હા, મારે ઢોલક ચડાવવા માટે પાનું જોઈએ છે.’
મેં કહ્યું `પાછળની શેરીમાં ચુનીલાલ રહે છે તેની પાસે પહોંચી જાવ પાનું પણ મળશે અને બની શકે કે ઢોલક પણ મળે.’
શરદભાઈ સર્વ દુ:ખ ભૂલી ઉતાવળા પગે ચુનિયાના ઘરે પહોંચ્યા. એ પહેલા તો મેં ચુનિયાને જરૂરી સૂચનાઓ આપી દીધી.
શરદભાઈએ વાતનો ઉપાડ કર્યો. આ ઢોલક નમાલું નમાલું વાગે છે… મિલનભાઈ એ કહ્યું છે ચુનીલાલ કંઈક રસ્તો કાઢશે તેની પાસે પાના પકડ હોય.’ ચુનીલાલે ઊંડો નિસાસો નાખ્યો :આ વર્ષના વચલે દહાડે ઢોલક વાગતું હોય ત્યાં પાનું કાઢવું ક્યાંથી? ચાલો, મારી સાથે કાંઈક જુગાડ કરીએ…’
ગોતતા ગોતતા ઉઘાડા પગે શેરીમાં નીકળ્યા તો પેલા તણ માસ્તરનું ઘર પડે. ત્યાં માસ્તરનો દરવાજો ખખડાવ્યો :
માસ્તર..એ…માસ્તર સાહેબ…’ ચાર-પાંચ રાડે માસ્તર દરવાજો ઉઘાડતા જ ચુનિયો બોલ્યો,પાનું આપજો ને’ એટલે માસ્તરે પૂછ્યું : `નાનું આપું કે મોટું?’
નાનું હાલશે' તો માસ્તર અંદરથી નોટબુકમાંથી પાનું ફાડી આવ્યાં. શરદચંદ્ર કહે : અરે ભાઈ આ પાનું નહીં ઢોલક ચડાવવું છે.’
માસ્તર માથાભારે, કહે :
આ પણ વાંચો…મસ્તરામની મસ્તી : ટપુફુવા અમેરિકામાં રીસાણા છે…
હા હો ચડાવી દ્યો ઉભા રહો હું સીડી આપું.’ ઘરધણી મૂંઝાયા. ત્યાં માસ્તરે વધુ એક ટપકું મૂક્યુંચડાવી દ્યો ને માળિયે આ પાછલી શેરીમાં કોકના ઘરે નગારા નહીં ને તગારા ઉપર પાણા પડતા હોય એવું કોક વગાડે છે.’
શરદભાઈ કહે, `મારો સાળો ગાય છે અને ભાણેજ વગાડે છે.’
જો કે શરદચંદ્રને હાશકારો થ્યો ને ગુસ્સો પણ આવ્યો કે હાલો કોઈક તો છે કહેવા વાળું કે તમારો સાળો બહું ભંગાર ગાય-વગાડે છે.
ત્યાંથી હાલતા હાલતા પાનાની શોધમાં શેરીના નાકે જઈ ચઢ્યા તે રજાના દિવસે માંડ એક ગેરેજ વાળો મળ્યો. ગેરેજવાળાને કીધું ભાઈ પાનું આપજો ને’ ત્યાં તો સામેથી નંબરના બોમ્બ છૂટ્યાકયું આપું? એક નંબર, બે નંબર, ત્રણ નંબર, ચાર નંબર?’
અરે ભાઈ ઢોલક ચડાવવું છે એટલે ઈ પાનું આપો' ઓલા ગેરેજવાળાએ આખો સેટ આપ્યો: જાઓ લઈ જાઓ’ ત્યાં આખા સેટને ઊંચકીને ઘરે આવ્યા તો ઢોલકવાળો ભાણો કહે:
`અરે, આ તો મેં સાણસીથી ચડાવી લીધું.’
ભર શિયાળામાં કોઈક એકનું એક ગોદડું ખેંચી જાય અને અંદરથી જે સુ- વાક્યો નીકળે તેવાં જ વાક્યો મનમાંથી નીકળ્યા, પણ ભાણાને કહેવાય તો નહીં.
ઢોલક ચડાવ્યું. માથે પાવડર-બાવડર છાંટીને લિસ્સું કર્યું, એક થાપ મારીને ધોળા ડિબાંગ પાવડરના ધુમાડા હવામાં ગોથા મારતા નીકળ્યા હો. અમુક હરખપદૂડા કોરસ સિંગર બોલ્યા :
`ચાલો, હવે નોન- સ્ટોપ ગરબાની રમઝટ જામશે… મગનચન્દ્રકુમાર તમે કંઈક ગાઓ.’
-અને ત્યાં તો ભાઈ મગનચન્દ્ર રંગમાં આવ્યાં. જિંદગીમાં આ જણે હરામ છે કોઈ દિવસ સુરમાં ગાયું હોય તો….એક વાજિંત્ર વગાડ્યું હોય તો.
બાપ- દીકરાએ સાગમટે એક કલાકમાં ફેલાવાય એટલો ત્રાસ ફેલાવી દીધો. પાડોશી આવી અને શરદભાઈના પગમાં લાકડી પડે એમ લાંબા થઈ અને પડ્યા :
`ભલા માણસ, મને ખબર નહીં કે મારા મકાન માલિક આટલા બધા પહોંચતા છે. મેં તો એમ જ કહ્યું હતું કે અમુક વર્ષો પછી મકાન ભાડુઆતનું થઈ જાય. પરંતુ તમે એમને કહી દેજો હું આવતીકાલે જ ખાલી કરી અને જતો રહીશ. એક અઠવાડિયું ધર્મશાળામાં રોકાઈને બીજે મકાન શોધીશ.’
જે મકાન માલિક આટલાં વર્ષોથી ભાડુઆત પાસે મકાન ખાલી કરાવી નહોતો શકતો તે શરદના સાળાએ એક કલાકમાં કરાવી નાખ્યું…
આ છે સંગીતની બીજી બાજુની તાકાત.
ચાલો, હવે વાંચવાનું પૂં કરો… નહીં તો હું પણ ગાવાનું શરૂ કરીશ.!
વિચારવાયુ: હાય… હું સિંગર છું. તમે? હું બહેરો છું.
આ પણ વાંચો…મસ્તરામની મસ્તી: મેળાની મોજ કરી લેજો, વહાલા…
