-ભરત વૈષ્ણવ
‘રાઠોડ સાહેબ છે?’ ગામડિયા ગણપતે પટાવાળા ચંદુને પૂછયું. ગણપતના ચહેરા પર ઉતાવળ સાફ જણાતી હતી.ચંદુ ટાઢા માટલા જેવો હતો.
‘ના, સાહેબ તો નથી.’ ચંદુએ રૂક્ષ સ્વરે જવાબ આપ્યો.
‘સાહેબ ક્યારે આવશે? અમારે જીવન મરણનો સવાલ છે.’ ગણપતે કામની અગત્યતા જણાવી.
‘સાહેબની એપોઇન્ટમેન્ટ લીધી છે?’
‘એ શું હોય?’ ગણપત મૂંઝાયો.
‘સાહેબને મળવું હોય તો પહેલાં મળવાની મંજૂરી લેવી પડે. સાહેબ તમારા જેવા રેંજીપેંજી છે? ઇચ્છા થાય ને મળવા હાલી ન નીકળાય. સાહેબને બધું સંભાળવાનું હોય, ઓપરેશન કરવાના હોય, ઓપીડી જોવાની હોય, સવાર- સાંજ હોસ્પિટલમાં રાઉન્ડ લેવાનો હોય… સાહેબને શ્વાસ લેવાની ફૂરસદ ન હોય.’ ચંદુએ
ડોકટર રાઠોડ સાહેબની દિનચર્યા કહી.
‘તો પછી સાહેબ વતી તમે શ્વાસ લો છો?’ ગણપતે હળવેથી પૂછયું.
‘એ તો સાહેબે જ લેવા પડે. પણ સાહેબને કામનો પાર ન હોય.’ આમ કહી ચંદુ સ્ટૂલ પર બેસી ગયો. ત્યાં એક
માણસ કાંઇક હોઠ ફફડાવતો ઊભો હતો. તેના હાથમાં ખોપરી, લીંબુ, મરચા, કંકુને એવું એવું હતું.તેના બીજા હાથમાં કાચની બરણી હતી.
ત્યાં ડૉ. રાઠોડ આવ્યા. ડૉ. રાઠોડે ગણપતને અંદર મોકલવા સૂચના ચંદુને આપી. ગણપત સાથે ત્રણ ચાર જણ ડૉ. રાઠોડની ચેમ્બરમાં દાખલ થયા.
‘કેમ આવવાનું થયું?’ ડૉ. રાઠોડે ગણપતને પૂછયું.
‘સાહેબ, અમારું માણસ તમારી હોસ્પિટલમાં દાખલ થયેલ.’ ગણપતે બે હાથ જોડી કહ્યું .
‘પેશન્ટ જીવે છે?’ રાઠોડને તેના સવાલનો જવાબ નકારમાં મળવાની એકસો દસ ટકા ખાતરી હતી. અહીં જીવતો દાખલ થાય અને મરીને શબવાહિનીમાં પાછો જાય તેવી લોકવાયકા હતી.
આ પણ વાંચો…વ્યંગ: અમારી માગણી પૂરી કરો, નહીંતર…
‘સાહેબ, એ તો પરમદાડે મોટા ગામતરે હાલી નીકળ્યો.’ ગણપતે રડમસ અવાજે કહ્યું.
‘ઓહ સોરી. બિલ ભરાઇ ગયું છે? .’ રાઠોડને બાકી બિલની ચિંતા હતી.
‘ના સાહેબ, થોડી બાકી છે.’
‘બિલ ભર્યા વિના ડેડ બોડી નહીં મળે.’ ડોકટર મટી રાઠોડ કસાઇ બની ગયા.
‘ડૉકટર સાહેબ, તમારા બિલના પૈસા દૂધે ધોઇને આલી દઇશું. માત્ર એક મુશ્કેલી છે.’ ગણપતે અચકાતાં અચકાતાં કહ્યું.
‘જો, ઝેર ખાવા પૈસા નથી તેવી બાલિશ વાત ન કરીશ. મને પૈસા ઓકાવતા આવડે છે.’
‘સાહેબ, અમારા સગાંનું કાંક હોસ્પિટલમાં રહી ગયું છે.’
‘દર્દીના લૂગડાંલતા રહી ગયા હોય તો તમે મેટ્રન પાસેથી લઇ શકો છો.’
‘એટલી તો અમને પણ સમજણ છે.અમે પણ તમારી જેમ ધાન ખાઇએ છીએ.’ ગણપતે ગુસ્સે થઇને કહ્યું.
‘તમારી હોસ્પિટલની ગ્રાહક સેવામાં ગરબડ છે.અમે તમારી સામે ક્ધયુઝમર ફોરમમાં 2,00,00,00,000 રૂપિયાના વળતરનો કેસ ઠોકી દઇશું. તમે અમારી સાથે ધોખાધડી કરી છે.’લાંબા વાળવાળા શ્યામવર્ણ આદમીએ આરોપ લગાવ્યો. એ હસે ત્યારે કેવળ સફેદ દાંત દેખાય.
‘હુ આર યુ? મતલબ કે તમે કોણ છો?’ રાઠોડે નવાંગતુકનો પરિચય માંગ્યો .
‘એ અમારા નાતના ભૂવા છે. તેમનું નામ ભારાડી ભૂવા છે.’ગણપતે સ્પષ્ટતા કરી.
‘ભૂવાનું હોસ્પિટલમાં શું કામ છે? ‘ રાઠોડે ગરમી પકડી.
‘સાહેબ, અમારો માણસ દાખલ થયો ત્યારે શરીર અને આત્મા એમ બંને સાથે દાખલ થયેલ’
‘ભાઇ, ભારત રૂદ્રાક્ષનો દેશ છે એ વાત સાચી. પરંતુ, આપણા દેશમાં માત્ર આત્માને દાખલ કરી આત્માની ચિકિત્સા કરતી એક પણ હોસ્પિટલ નથી.’
‘અમે તેને પાછો તાંત્રિક વિધિ કરીને બરણીમાં પૂરેલ આત્માને શરીરમાં દાખલ કરીને તેને જીવતો કરીશું.’ ભારાડી ભૂવાએ આત્મા લઇ જવાનો ઇરાદો જણાવ્યો.
ડૉકટરે ફોન કરી ગાર્ડ બોલાવીને ગણપત અને ભૂવા સહિત તમામ પર એવા ડંડા વરસાવ્યા એટલે આત્માનું ભૂત ભાગી ગયું. લાતો કે ભૂત લાતો સે હી માનતે હૈ, બાતો સે હરગીજ નહીં.
આ પણ વાંચો…વ્યંગ: આ જાણીને પગ નીચેની જમીન સરકી જશે…
