‘મૂંગી છોડીની સ્ટોરીમાં વધુ ખોદકામ કરવાનું રે’વા દેજે….એની કપાઇ ગયેલી જિંદગી સંધાઇ રહી છે.’
- અનિલ રાવલ
‘યે બુરખે કા રાઝ ક્યા હૈ?’ હોસ્પિટલેથી પાછા વળતા રિપોર્ટર સંજુએ હરેશને પૂછ્યું. એણે જવાબ ન આપ્યો એટલે કાતિલ આંખે જોઇ રહેલા કેશુકાકા ચિડાઇને બોલ્યા: ‘અરે આ ઓલી મૂંગીનો હસબન્ડ નથી. બુરખો પે’રીને હોસ્પિટલમાં મલવા ઘૂસી ગ્યો ‘તો. સોલંકીએ મને હંધીય વાત કરી.’
આખા બોલા કેશુકાકાએ આખું ચિત્ર સ્પષ્ટ કરી નાખ્યું. સંજુને સોલંકીની વાત પરથી કંઇક ગરબડ હોવાની ગંધ તો આવી જ ગઇ હતી. જોકે, સંજુ હજીય મૂંગીની સ્ટોરીને કોઇ નવો વળાંક આપવાના ફિરાકમાં હતો. દલાલ હોવાથી જાતજાતની ભાષા જાણનારો હરેશ સાંભળીને સમસમી ઉઠ્યો.
‘ગાડી રોકો. મુઝે ઊતરના હૈ.’ વેન ઊભી રહી કે તરત જ એ ઊતરી ગયો.
‘એ માણસ મૂંગીનો હસબન્ડ કે છે એ તો ખબર નહીં, પણ તમે ડોક્ટરનો વેશપલટો કરીને શા માટે ઘૂસી ગયા?’ સંજુએ હસીને પૂછ્યું.
‘હરેશ બુરખો પે’રીને બદઇરાદે ઘૂસ્યો તો…હું સદઇરાદે ડોક્ટરના વેશમાં ઘૂસ્યો….બે ઇરાદાઓ વચ્ચે આટલો ફરક છે.’
‘કોણ છે તમારું કે તમારે આવો વેશ ધારણ કરવો પડ્યો?’ સંજુએ પૂછ્યું.
‘ઇ મારો કોઇ નથી છતાં ઇ હંધુય છે. હવે તું એક કામ કરજે….મૂંગી છોડીની સ્ટોરીમાં વધુ ખોદકામ કરવાનું રે’વા દેજે….એની કપાઇ ગયેલી જિંદગી સંધાઇ રહી છે.’
કેશુકાકા ઘરે ગયા. કિસને દરવાજો ખોલ્યો.
‘પપ્પા, ક્યાં ગયા હતા તમે….? ત્રણ કલાક થઇ ગયા. હું બધેય ફરી આવ્યો. તમે અમારા જીવ ઊંચા કરી નાખ્યા.’ કિસને ત્રણેક કલાકથી ધૂંધવાતો આક્રોષ ઠાલવ્યો.
‘પપ્પા, રસ્તામાં કાંય થયું…? શું થયું…? ક્યાં ગયા હતા? અને કરિયાણું ક્યાં છે?’ કેશુકાકાને પોતે બતાવેલી બહાદુરીનું હવે ભાન થયું. એમણે થેલો પાછળ સંતાડ્યો.
‘શું છે આમાં?’ કિસને પૂછ્યું.
‘કાંઇ નથી…..’ કિસને એમની પાસેથી થેલો લઇને અંદર જોયું.
‘આ શું…સ્ટેથસ્કોપ અને ડોક્ટરનું એપ્રન. આ બધું શું છે…?’ કિસને પૂછ્યું.
‘મને કલ્પના આવી ગઇ છે. પપ્પા, તમે જ તમારા મોઢે સાચું કહી દો.’ કાશ્મીરાએ કહ્યું.
‘હું નિર્મલને મળવા હોસ્પિટલે ગ્યો ‘તો.’ કેશુકાકા બોલ્યા ને સોપો પડી ગયો.
‘પપ્પા, શા માટે તમે સામે ચાલીને મુશ્કેલી વહોરી લો છો.’ કિસને કહ્યું.
‘પપ્પા, પણ તમે એપ્રન અને સ્ટેથસ્કોપ ક્યાંથી કાઢ્યા?’ કાશ્મીરાને પ્રશ્ન થયો.
‘ડો. ઓઝાની ડિસ્પેન્સરીમાંથી બથાવ્યા. એમ્બ્યુલન્સ નો મળી પણ એક ચેનલવાળો મળી ગ્યો ને આપણે તો ડોક્ટર બનીને પુગી ગ્યા હોસ્પિટલમાં….ખેલ પાડી દીધો. સોલંકીને મળીને ખખડાવ્યો. મારો બેટો મારો ફોન નોતો ઉપાડતો…નિર્મલને મળીને આવ્યો. રસ્તા હંધાય મળે આપણે કાઢતા આવડવા જોઇ.’
‘હવે કરિયાણું લેવા કાલે હું જ જઇશ. તમારે બાર નીકળવાનું નથી.’ કાશ્મીરા બોલી.
‘કરિયાણું તો કાલે મળી જશે, નિર્મલને એની જિંદગી પાછી મળી જાય એવી પ્રાર્થના કરો.’
મિસ એક્સે જ્યોતિના ઘરમાં પગ મૂક્યો. જ્યોતિ એને કબાટ પાસે લઇ ગઇ. ‘આમાંથી તને જે ફિટ થાય તે પહેરી લે.’ જ્યોતિએ સાઇન લેન્ગ્વેજનો ઉપયોગ કરવાનું શરૂ કર્યું. મિસ એક્સે હેન્ગરમાંથી એક ડ્રેસ ઉતારીને જ્યોતિને બતાવ્યો. જ્યોતિએ બાથરૂમ બતાવ્યો. મિસ એક્સ સલવાર કમીઝ પહેરીને બહાર આવીને ઊભી રહી.
‘અરે વાહ એકદમ પરફેક્ટ સાઇઝ છે.’ જ્યોતિ એને અરીસા સામે ઊભી રાખી. ‘કેટલી સુંદર છે તું. તારે હવે અહીં જ રહેવાનું છે. તું અને હું.’ મિસ એક્સ અમી ઝરતી આંખે જોતી રહી. એણે ઘરમાં નજર ફેરવી. ટેબલ પર જ્યોતિ અને એના હસબન્ડનો ફોટો જોયો. મિસ એક્સનો પ્રશ્ન સમજી ગયેલી જ્યોતિએ કહ્યુ: ‘મારો હસબન્ડ.’
‘એ ક્યાં છે….?’ મિસ એક્સે ઇશારાથી પૂછ્યું.
‘અબુધાબીમાં જોબ કરવા ગયો છે.’ જ્યોતિએ કહ્યું.
‘એ પાછો આવશે તે પહેલા હું જતી રહીશ….’ મિસ એક્સે કહ્યું.
‘એ પાછો નહીં આવે. એણે ત્યાં લગ્ન કરી લીધા છે. બે દિવસ પહેલાં જ એણે ફોન કરીને મને ન્યૂઝ આપ્યા.’ જ્યોતિના મોં પર કોઇ દુ:ખ…કોઇ અફસોસ નહતો. મિસ એક્સના ચહેરા પર દુ:ખની ઝાંય ઊતરી આવી.
‘તું દુ:ખી નહીં થા..એ મારા જીવનમાંથી નીકળી ગયો છે. બસ, તસવીરમાંથી કાઢવાનો બાકી હતો.’ જ્યોતિએ ફ્રેમમાંથી ફોટો કાઢીને બે ટુકડા કર્યા ને પોતાનો ફોટો ફરી ફ્રેમમાં મૂક્યો. ‘મારી પાસે પાછળ ફરીને જોવાનો ટાઇમ નથી. મૂવ ઓન….છૂટાછેડાનું સેલિબ્રેશન થવું જોઇએ.’
જ્યોતિ સાઇન લેન્ગ્વેજથી કહી રહી હતી ત્યારે મિસ એક્સ એમાંથી કોઇ બોધપાઠ લઇ રહી હતી.
સાંજે એટુઝેડ ન્યૂઝ ચેનલ પર રિપોર્ટર સંજુએ સમાચાર વહેતા મુક્યા. ‘જી. જી. ભોય હોસ્પિટલની મૂક-બધીર યુવતી કોરોનામાંથી સાજી થઇ ગઇ છે. એને ડિસ્ચાર્જ પણ મળી ગયો છે અને એ કોઇ અજ્ઞાત સ્થળે જતી રહી છે. આ સાથે અમારી ચેનલ મિસ એક્સના ન્યૂઝ પર પૂર્ણવિરામ મુકે છે.’
સંજુએ ન્યૂઝ પર પૂર્ણવિરામ મૂક્યું, પણ છેલ્લા થોડા દિવસથી સમાચારને ધ્યાનથી જોઇ રહેલા ઇન્સ્પેક્ટર શિંદેને એમાં અલ્પવિરામ દેખાયું. એણે એટુઝેડ ચેનલમાં સંજુને ફોન કર્યો.
સાંજે શિંદેની સામે બેઠેલા રિપોર્ટર સંજુની ઊલટતપાસ શરૂ થઇ, પણ સંજુ અઠંગ ખેલાડી હતો. એ આ કેસની સચ્ચાઇ જાણી-સમજી ચુક્યો હતો અને એટલે જ એણે કેશુકાકાની વાત માનીને વધુ ખોદકામ નહીં કરવાનો ફેંસલો કર્યો હતો.
‘શિંદે સા’બ, કૂછ દમ નહીં યે કેસ મેં. ફાલતુ કા ટાઇમ વેસ્ટ હૈ. કોરોના કે રિપોર્ટિંગ સે થક ગયા થા તો સોચા કૂછ અલગ કરતા હું….મગર કૂછ મિલા નહીં. આપ ભી અપના ટાઇમ વેસ્ટ મત કરો.’
‘તો ફિર તૂં કેસ કે પીછે ઇતના ક્યું પડા થા?’ શિંદેએ પૂછ્યું.
‘ટાઇમ ખરાબ કિયા. આપને દેખા હમારે સિવા ઓર કિસી ચેનલને અપના ટાઇમ વેસ્ટ કિયા?’
‘ઠીક હૈ તૂમ જાઓ.’ શિંદે બોલ્યો.
સંજુએ છોડી દીધેલો છેડો પકડીને ઇન્સ્પેક્ટર શિંદે હોસ્પિટલના ગેટ પર પહોંચ્યો. વોચમેન મિશ્રાએ એને સલામ મારી.
‘તુમકો મૈંને ટીવી મેં દેખા થા.’ ઇન્સ્પેક્ટરે કહ્યું. વોચમેન ગેલમાં આવી ગયો.
‘હાં સા’બ હમરે ગાંવ મેં બહુત લોગ દેખે હમકો. સબ બોલે કિ હમ છા ગયે થે સસૂરા…’
‘ઓર એક બાર છા જાને કો મૌકા હૈ…..બતાઓ ઉસ ગૂંગી ઓરત કે બારે મેં ક્યા જાનતે હો.?’ ઇન્સ્પેક્ટરે કહ્યું.
‘સા’બ કોઇ ઉસે રાત મેં છોડ કર ચલા ગયા. ફિર એક રાત કોઇ આદમી બુરખા પહેન કે ઘૂસ આયા. વો ઔરત ચિલ્લાઇ, ભગદડ મચ ગઇ. હમ ઉસકે પીછે દૌડે પર સસૂરા ભાગ ગયા.’
‘તુમને ઉસકા ચહેરા દેખા થા……?’
‘નહીં સા’બ, હાં, દિનવાલા વોચમેન હમકો બતાયા બાદ મેં ન્યૂઝ ચેનલવાલા કોઇ એક આદમી કો લેકર આયા થા…સૂના હૈ કી વો ઉસકા પતિ થા.’
‘રિપોર્ટર સંજુ ખોટું શા માટે બોલ્યો કે ઇસ કેસ મેં કૂછ દમ નહીં…ટોટલ ટાઇમ વેસ્ટ હૈ….’ ઇન્સ્પેક્ટર શિંદે વિચારવા લાગ્યો.
‘યે સોલંકી કૌન હૈ….?’ ઇન્સ્પેક્ટરે પૂછ્યું.
‘બીએમસી કે હેલ્થ ઓફિસર હૈ….?’
‘વો કહાં મિલેંગેં….?’
‘યહીં પર મિલેંગેં…..’ મિશ્રાજીએ કહ્યું.
‘હોસ્પિટલ કે ઇન્ચાર્જ કૌન હૈ…..?’
‘ડો. શાહ બડે ડોક્ટર હૈ….’ મિશ્રાજીએ કહ્યું.
રિપોર્ટર સંજુનું ખોટું નિવેદન…અજાણ્યા શખસનો મૂંગી બહેરી ઔરતનો પતિ હોવાનો દાવો… સોલંકીનું એને મળવું….મૂંગી-બહેરી ઔરતને ડિસ્ચાર્જ મળવું…સહિતના સંખ્યાબંધ પ્રશ્નો સાથે ઇન્સ્પેક્ટર શિંદે અંદર ગયો. લોબીમાં જ્યોતિ મળી. એ નજર બચાવીને ચાલવા લાગી.
‘એક મિનિટ રૂકો જરા.’ જ્યોતિ ફફડી ઊઠી. ‘અંતે એ જ થયું જેનો ભય હતો.’ એ મનમાં બોલી.
‘ડો. શાહ કહાં મિલેંગેં?’
‘જી, આઇએ મેરે સાથ.’ જ્યોતિને થોડો હાશકારો થયો. એણે એમને કેબિનમાં બેસાડ્યા.
‘મૈં ડો. શાહ કો ભેજતી હું.’
‘રુકો જરા… તુમ ઉસ ગૂંગી બહેરી ઔરત કે બારે ક્યા જાનતી હો?’
‘વો ગૂંગી. સા’બ, ઉસકો તો ડિસ્ચાર્જ મિલ ગયા.’
‘વો તો મૈં ભી જાનતા હું…વો કહાં ગઇ….ઉસકા પતિ, રિશ્તેદાર કોઇ આયા થા….?’
‘નહીં સા’બ મુઝે કૂછ પતા નહીં.’
‘તુમ જાનતી નહીં એક આદમી બુરખા પહેન કે આયા થા…. કૌન થા વો.’
‘મૈને યે સૂના હૈ. કૌન થા મુઝે નહીં માલુમ.’ જ્યોતિએ કહ્યું.
‘ઠીક હૈ…ડો. શાહ કો બુલાઓ.’ જ્યોતિ કોઇ જાનવરથી જીવ બચાવવા ભાગે એમ ત્યાંથી ભાગી. વોર્ડમાંથી બહાર નીકળેલા ડો. શાહને જોઇને બોલી: ‘સર, પોલીસ આવી છે. મને બહુ ડર લાગે છે, સર.’
‘ડોન્ટ વરી. હું જોઇ લઉં છું. તું સોલંકીને મોકલ.’
‘સોરી ઇન્સ્પેક્ટર આપકો વેઇટ કરની પડી.’ ડો. શાહે ખુરસી પર બેસતાં કહ્યું.
‘નો પ્રોબલમ…મૈં ઇન્સ્પેક્ટર શિંદે. આપકો ઇસ ક્રિટિકલ ટાઇમ મેં તકલીફ દે રહા હું.’
‘જી કોઇ બાત નહીં…..બતાઇએ.’
‘ગૂંગી બહેરી ઔરત કે બારે મેં ઇન્ક્વાયરી કરની હૈ. સોલંકી કો બુલાઇએ પ્લીઝ.’
સોલંકી પ્રવેશતાં બોલ્યો: ‘મૈં સોલંકી. બોલિયે સા’બ.’
‘ડો. શાહ, ઉસ ગૂંગી ઓરત કે બારે મેં બતાઓ. વો કૌન થી…? કહાં સે આઇ થી….? ઉસકા પતિ કૌન હૈ….?’
‘ઇન્સ્પેક્ટર, ક્યા હમ જાન સકતે હૈ કી ઉસ ઔરત કા ગુન્હા ક્યા હૈ? હમારા ગુન્હા ક્યા હૈ? ઉસકો કોરોના હુઆ યે ઉસકા ગુન્હા હૈ? હમને ઉસકી ટ્રીટમેન્ટ કી ક્યા યે હમારા ગુન્હા હૈ?’ ડો. શાહે કહ્યું.
‘હમેં સિર્ફ ઇતના માલુમ હૈ સા’બ કિ વો એક ગૂંગી લાચાર ઔરત થી. કોઇ ઉસસે પીછા છુડાને કે લિયે છોડ કર ચલા ગયા. બાદ મેં એક આદમી ઉસકા પતિ હોને કા દાવા કરતા હુઆ આયા. મુઝે ઉસકી સકલ દેખ કર માલુમ પડ ગયા કી વો ઝૂઠા હૈ. ફસાઇ હોગી ઉસ ગૂંગી લાચાર કો.’ સોલંકી બોલ્યો.
‘અચ્છા હુઆ વો ઠીક હો ગઇ ઔર હમને ઉસ કો ડિસ્ચાર્જ દે દિયા, વરના વો ફિર ઉસ હેવાન કી ચુંગાલ મેં ફંસ જાતી.’ ડો. શાહે કહ્યું.
‘સૂના હૈ યમરાજા ભી એક ઘર છોડ દેતા હૈ.’ સોલંકી બોલ્યો ને ઇન્સ્પેક્ટર ઊભો થઇને ચાલવા માંડ્યો. જ્યોતિ વોર્ડના દરવાજા પાછળ સંતાઇને જોઇ રહી હતી.
ઇન્સ્પેક્ટર શિંદેએ રિપોર્ટર સંજુને કોલ કરીને કહ્યુ: ‘તુમ પત્રકાર લોગ ભી કભી કભી અચ્છા કામ કરતે હો…..’
‘સા’બ, મૈં ભી આપકો યહી કહેનેવાલા થા કી આપ પુલીસવાલે ભી કભી કભી……’ ઇન્પેક્ટર શિંદેએ ફોન મૂકી દીધો.
(ક્રમશ:)
