-હીરાલાલ ઓણોંઠવારા
અષાઢી બીજ અતરે કચ્છજો નઉ વરેં. કેરક મીં લો અચે ત કેરક આષાઢી બીજજો અચે. તન ડીં ખેડૂ ઢગે જે શીંગ તે તેલ લગાઇએં ને પૂજા કરી પગે લગી ગુલાબીજોં ટકો કરીને ગોળ ને કપટ સીયા ખારાઇએં. ખેતીજા સતર વેં તેકેં પણ સાફસૂફ કરી આણીયું કઢાઇએં. શેરીએ શેરીએ ગોળધાણા વરાઇએ. તન ડીં ઘરઘરમેં લપ્પઇજા આધણ થીએ બપોર જો મીડે ભેસ થઇ વારોટીમંજા સચ્ચે ધી જયું ધારું વાજદ્યેં. કોસ કોસી બપ્પઇ ખાઇએં. નંઢડા છોકરાવે સે લપ્પઇ મીંજા ખોપરેજા ટુકકર બીજી કરી ભા-ભોણેકે ચોરાઇએને ખાઇ વને. આષાઢી બીજણો નિશાળમેં રજા વે ત શેરીએ મીંજા પાણી વુડધો વે તેર ડેલીવટ પાર બંધી ભરો કંઇ છે કાગરજયુ હોડીયું ભનાઇને તારીએ. મીધામામા ડબલ મેં ભેરા કરીએં ન મોરી એજ પાલા પચાઇએ ને આયેજયું ગોટીએજા તાંકડીતોલા ગદકેજા કરી રાંધ કરીએ. તરાઇ તે પાણીજી આવ ને ઓગન નેરેલા વન વાડ ને કોટડીમથે કેવડા વે ઉનીકે પૂછે કેવજડા માથા મીં ઉચેં ક નીચે કેવડો ડોક હલાય પ્યો ને મોર મે આવ કરી મલાર કરી સામ-સામે જભાભડીએ, તરાઇ તે છોકરા ચીકણી મટીજા નાગદાદા, માડુ, ઢગા ને ધરજા રાંધીકડા ભનાઇએં. એડી વે કચ્છ જે ચોમાસેજી મઝા.
