
નવી દિલ્હીઃ દેશની સંસદની સુરક્ષામાં બુધવારે મોટી ચૂંક થઈ હતી. લોકસભામાં પ્રેક્ષક ગેલેરીમાંથી બે લોકો કૂદવાની ઘટનાએ સાંસદોને ડરાવી દીધા હતા. આજે 13 ડિસેમ્બરે, 2001ના સંસદના હુમલાની બાવીસમી વરસી પર, બે યુવાનો વિઝિટર ગેલેરીમાંથી નીચે કૂદી પડ્યા અને આગળ વધવા લાગ્યા હતા.
જણાવવામાં આવી રહ્યું છે કે આ બંને જણે બસપા સાંસદ મલુક નગરની સીટ પાસે કૂદકો માર્યો હતો. કંઇક અઘટિત બની રહ્યું હોવાનો અંદેશો આવતા જ મલુક નાગર અને અન્ય સાંસદોએ બંનેને પકડી લીધા હતા. બિજનૌર મલૂક નગરના બીએસપી સાંસદે જણાવ્યું હતું કે, ‘લોકસભામાં એટલો ધુમાડો ફેલાઇ ગયો હતો કે તમામ સાંસદો ગભરાઈ ગયા હતા. આ પછી સાંસદોએ બંનેને પકડી લીધા હતા. કેટલાક સાંસદોએ તેમને માર મારવાનું શરૂ કર્યું. તેમને માર મારવામાં આવી રહ્યો હતો અને ધુમાડો નીકળી રહ્યો હતો.
સાંસદ મલૂક નાગરે જણાવ્યું હતું કે, ‘પહેલો વિચાર એવો આવ્યો કે તેનો ઈરાદો ખરાબ હતો. આપણે બચીશું કે નહિ? તેમની પાસે કોઈ શસ્ત્રો હોઈ શકે છે. તેઓ કંઈ કરે તે પહેલા જ તમામ સાંસદોએ તેના પર ઝાપટ મારી હતી. અમે બધા ભયભીત હતા, પરંતુ તે કંઈક કરશે તે ડરથી, અમે બધા તેના પર ત્રાટક્યા હતા. કેટલાક સાંસદોએ તેમને માર પણ માર્યો હતો. ચારે બાજુ ખૂબ જ દુર્ગંધ આવતી હતી.
મલૂક નાગરે દુર્ઘટના વિશે વધુમાં કહ્યું હતું કે, ‘સંસદની કાર્યવાહી 4 થી 5 મિનિટમાં ખતમ થવામાં હતી. લંચ બ્રેક થવાનો હતો. અચાનક મારી સીટ પાસે એક ધડાકાનો અવાજ આવ્યો. કોઈ પડી ગયું છે કે કેમ તે જોવા અમે પાછળ વળ્યા. ત્યાં સુધીમાં અન્ય એક યુવકે પાછળથી કૂદકો માર્યો હતો.
અમે સમજી ગયા કે આ લોકો કોઈ પ્લાનિંગ હેઠળ આવ્યા છે. આ લોકોએ તેમના પગરખા કાઢીને હુમલો કરવાનો પ્રયાસ કર્યો હતો, પરંતુ અમે બધાએ તેમને પકડી લીધા હતા. મારી સાથે ચારથી પાંચ વધુ સાંસદો આવ્યા અને અમે તેમને માર મારવા લાગ્યા. અચાનક યુવકે તેના જૂતામાંથી કંઈક કાઢ્યું. તેમાંથી પીળો ધુમાડો નીકળવા લાગ્યો અને તેમાંથી દુર્ગંધ આવવા લાગી.
મલુક નાગરના જણાવ્યા અનુસાર આજુબાજુ એટલો ધુમાડો ફેલાયો હતો કે શ્વાસ લેવો મુશ્કેલ બની ગયો હતો. ‘યુવાનો કોઈ સૂત્રોચ્ચાર કરતા ન હતા કે તેઓ કોઈ પેમ્ફલેટ પણ લાવ્યા ન હતા. ફક્ત એટલું જ સંભળાયું હતું કે સરમુખત્યારશાહી નહીં ચાલે. તેઓ કંઈક એવું જ કહેતા હતા. એ વખતે ખાસ કશું જ સંભળાતું નહોતું.’