ઊડતી વાત : અમે ભીખ માગવાનો શા માટે કોર્સ જોઇન કર્યો?

-ભરત વૈષ્ણવ
‘તમે લખી રાખો કે આ રીતે તમને એક ફૂટી કોડી ભીખ સાત ભવમાં મળશે નહીં.’ રામુ ભિખારીએ અમને તતડાવી નાખ્યા. (અમે એટલે પ્રથમ પુરૂષ માનાર્થે બહુવચન નહીં.) અમે એટલે હું, રાજુ રદી અને બાબુલાલ બબૂચક.
અમે શુક્રવારે સંતોષી માના મંદિરે એપ્રેન્ટીસ કે ઇન્ટર્ન તરીકે ભીખ માગવા ગયેલા. અમે શણનો કોથળો પાથરી તેના પર બેસીને ભીખ માગવાની કોશિશ કરી રહ્યા હતા. સવારના સાત વાગ્યાથી બાર વાગવા છતાં અમને પાઈની પણ બોણી ન થઇ.
મંદિરમાં દર્શન કરવા આવનાર ભાવિકો અમારી ત્રણેય સામે જોઇ ને મોં મચકોડતા. દર્શનાર્થી અમારા શકોરામાં કાણી પાઇ નાખ્યા વિના જતા હતા. અમે પ્રયત્નો ન કરતા હતા એવું પણ ન હતું. અમારા પ્રયત્નો પરિણામ સુધી પહોંચતા ન હતા.
‘સર, તમે કેમ આવા તારણ પર આવ્યા છો?’ અમે હાથ જોડીને રામુ ભિખારીને ભીખભાવે પૂછ્યું .
‘મેડિકલ રિપ્રેઝેન્ટેટીવની માફક કોટ પેન્ટ ટાઇ, બૂટ પહેરીને કોથળાસન પર રાજા મહારાજાની જેમ બિરાજ્યા છો તો કયો કાકો તમને રૂપિયોરોડો ભીખ તરીકે આપે? તમે મૂંગામંતર બેઠા છો. તમારે ટોકેટિવ એટલે કે બોલકા બનવું પડે. શું સમજ્યા ડફરો.’ રામુ ભિખારીએ આમ કહી બાબુલાલના માથા પર હળવી ટપલી મારી. બાબુલાલ સમસમી ગયા.
‘રામુ ધી બોસ, તમે અમને શારીરિક પ્રહાર કર્યા સિવાય ભીખ માગવાનું શિક્ષણ આપો.’ બાબુલાલે સહેજ નારાજગીભર્યા અવાજે કહ્યું,
અમે ત્રણેયે IIBમાં એડમિશન લીધું. એ જગતની પ્રથમ ‘ઇન્ડિયન ઇન્સ્ટિટયૂટ ઓફ બેગિંગ’ વિદ્યાલયમાં પ્રવેશ લીધો હતો એટલે કે મને ભીખ માગતા આવડે છે કોર્સ કરવા… રામુ ભિખારી એનો ચાન્સેલર છે. અમે તગડી ફી આપી હતી, કારણ કે અમારા ઈરાદા કંઈક વિશેષ હતા….
‘જુઓ, આવતી કાલે સોમવાર છે. તમારું પ્રેકટિકલ સેશન મહાદેવના મંદિરે થશે.’ રાજુએ અમને સમયસર હાજર રહેવા સૂચના આપી.અમે ત્રણેય ફાટેલ કપડાં પહેરી, જૂતા ગાડીમાં રાખી અડવાણા પગે મંદિરના પ્રાંગણમાં પહોંચ્યા. અમે અમારા ક્લિનશેવ ચહેરા પર અઠવાડિયાની કાબરચીતરી દાઢી ઉગાડેલી. ચહેરો નિસ્તેજ કરવા ચહેરા પર કાજળવું લપેડા કરેલા. અમે ચીપી ચીપીને ઓળેલા વાળ પ્રયત્નપૂર્વક વિખેરી નાખેલ. વિખરાયેલ વાળ અમારા કેવા મસ્ત મસ્ત છે. અમે એક ગીતની પંક્તિ ઉલટાવી નાખી..રામુ સર અમારો હુલિયો જોઇને ઇમ્પ્રેસ થયા.
‘અલ્લાહ કે નામ કુછ દે દો. અલ્લાહ તુમ્હારા ભલા કરેંગા.’ રાજુએ મહાદેવના મંદિર બહાર બેસી બુલંદ અવાજે ગુહાર લગાવી. લોકો ભડક્યા. રાજુ સહિત સૌના વગર ડિટર્જન્ટે ધોલાઈ કરી. રામુ ભીખ ગુરુ સખ્ત નારાજ થયા.
‘કમીનો મેરા નામ મિટી મેં મિલા દિયા.’ શોલેના ગબ્બરસિંગની જેમ પટો પછાડતાં રામુ ભીખ ગુરુ ચિલ્લાયા. આવો જ ભગો રાજુ રદ્દીએ મસ્જિદની બહાર કર્યો. શુક્રવારની બડી નમાજ બાદ નમાજીઓે ખેરાત કરે છે. એક નમાજીએ રાજુના શકોરામાં કિલો સફરજન નાખ્યા.
‘ભગવાન તમારું ભલું કરે.’ રાજુ બોલવાનું પૂરું કરે તે પહેલા ઝનૂની નમાજીઓએ રાજુની ધોલાઈ કરી નાખી.
રામુ ભીખાચાર્ય અમને ‘મજહબ નહીં શીખાતા ભીખ માગના, ભિખારી હૈ હમ ભિખીસ્તાન હમારા …’ ચુસ્તપણે માનતા હતા. ભીખ મળવાના અમારા ટી વી પ્રોજેક્ટ અનુસાર સોમવાર શિવમંદિર, મંગળવાર માતાજીના મંદિર, બુધવારે દેરાસર, ગુરુવારે ગુરુદ્વારા, શુક્રવારે મસ્જિદ, શનિવારે શનિમંદિર અને રવિવારે ચર્ચ લઇ જતા. ક્યારેક લગ્નવાડી, ક્યારેક દરગાહ પણ લઇ જતા અને ભીખ માગવાની બારીકી શીખવતા હતા. અમે પણ અર્જુન તીરંદાજીમાં પારંગત થયેલ તેમ અમે ભીખંદાજીમાં પારંગત થવા લાગ્યા.
વાંચકોને થશે કે ‘બખડજંતર’ ચેનલની નોકરી તડકે મુકીને અમે ભીક્ષામ્ દેહીના ઇનોવેશન કે સ્ટાર્ટ અપના રવાડે કેમ ચડ્યા? આ સલાડાના મૂળમાં રાજુ રદી છે.
‘બાબુલાલ-ગિરધરલાલ તમે કદી તમારી જિંદગીમાં 4,60,00,00,000 એટલે કે ચારસો સાંઇઠ કરોડ જોયા છે?’એક દિવસ રાજુએ બાબુલાલની બખોલ ચેમ્બરમાં પૂછયું.
આ પણ વાંચો ઝબાન સંભાલ કે : રમતની ભાષા સાથેની રમત
‘રાજુ, તું કહેવા શું માગે છે?’ અમે ઉત્કંઠાથી પૂછયું .
‘તમે આટલા રૂપિયા કમાવા ઇચ્છો છો?’ રાજુએે પૂછયું.
અમે બંનેએ હકારમાં ભોડું હલાવ્યું.
‘રામુ કરીને એક ભીખજ્ઞ છે. તે મારા પરિચિત છે.’ રાજુ આટલું બોલી અમારા પ્રતિભાવ જોવા અટક્યો.
‘કરોડો રૂપિયાની કમાણીમાં રામુ ભીખજ્ઞને વચ્ચે કયાં લાવે છે?’ અમને રામુ ભીખજ્ઞ કબાબમાં હડી લાગ્યો.
‘કમાણીનો એકસપ્રેસ વે જ રામુ ભીખજ્ઞ છે. આવો જ એક ભરત જૈન કરીને ભીખચક્રવર્તી આઇએએમ કોલકોતાનો રેન્કર સ્ટુડન્ટ છે. એણે ભીખ રેજિમેન્ટ બનાવી.. દરેક પાસેથી તેની કમાણીના વીસ ટકા લેતો હતો. આ રીતે દરરોજ સાત કરોડ રિપીટ સાત કરોડ રૂપિયાની ચણામમરા જેટલી મામૂલી કમાણી કરતો હતો. ભરત જૈનના ઘરે ઇન્કમટેકસે છાપો માર્યો. માત્ર રૂપિયા 4,60,00,00,000 એટલે કે ચારસો સાંઇઠ કરોડ પૂરા રોકડા મળ્યા!’
બસ, એ જ ક્ષણથી અમે ત્રણેયે ભીખ સેના ઊભી કરી, ભરત જૈન કરતાં ડબલ એટલે કે હજાર કરોડ રૂપિયા કમાવાની ખુજલી ઊપડી અને ભીખ માગવાની તાલીમ લેવી શરૂ કરી. બધું બરાબર પાર ઉતરે તો ‘બખડજંતર’નો વીટો વાળી આ ધંધામાં જ આગળ વધવું અને અમે ત્રણેય ‘કોશિશ કરનાર કી કભી હાર નહીં હોતી’ તેમ સતત બોલીએ છીએ અને ‘હમ હોંગેં કામિયાબ એક દિન’ ગીત ગાઇએ છીએ.