એ ભુરિયાવ… છે આવી મજા?!

મસ્તરામની મસ્તી – મિલન ત્રિવેદી

આ ભુરિયાઓને અહીંથી રાડ પાડી અને કહેજો કે `અમારા જેવી મોજ તમે ક્યારેય નહીં માણી શકો.’

કેવી અને કેટલા પ્રકારની એ પણ કહેવી.

દાખલા તરીકે, વરસાદનું ઝાપટું પડે અને વીજ તંત્ર તમારા ઇલેક્ટ્રોનિક ઉપકરણો બગડી ન જાય તે માટે વીજ પ્રવાહ બંધ કરે. (આપણે તો આમ જ મન મનાવવું)

તમે પરસેવે રેબ ઝેબ થઈ જાવ, પછી ઊભા થઈ અને બાજુના ઘરમાં ડોકિયું કરો, ત્યાં પણ લાઈટ બંધ જુઓ, છતાં તમે પૂછો કે લાઈટ છે?’ તેનીના’ આવે એટલે હૈયે ટાઢક વળે કે ચાલો મારે એકને નથી ગઈ.

થોડા કલાકો પછી લાઈટ આવે અને જે આનંદ આવે તે આનંદ ભુરિયાઓ તમને ક્યારેય ન મળે. કારણ કે તમારે ત્યાં લાઈટ જતી નથી.

આ લાઈટનો એક કિસ્સો મને યાદ આવે છે એક અંતરિયાળ ગામમાં જવાનું થયું. લગભગ અડધો દિવસ રોકાયો તેમાં સાત – આઠ વાર લાઈટ ગઈ એટલે મેં ઘરધણીને પૂછયું : આટલી બધી વાર લાઈટ જાય છે?’ તો મને કહેના, આટલી બધી વાર લાઈટ આવે છે!’ એ ભાઈની સકારાત્મકતા ઉપર મને માન થયું.

અમારે ત્યાં રસ્તો જામ હોય ત્યારે અમે જામથી ભલે અડધો કિલોમીટર પાછળ હોઈએ તેમ છતાં હોર્ન મારી મારીને અમારી લાગણી વાયા વાયા વાયા આગળ પહોંચાડવાનો સતત પ્રયત્ન કરતા રહીએ. તમારી જેવું નહીં કે શાંતિથી કોઈને ખબર ન પડે તેમ જામમાં ફસાઈ રહેવું. રસ્તામાં પણ અમે અમારી લાઈટ ડીમ ના કરીએ ને સામેવાળાની માથે નાખી દઈએ. મોજ આવે.

તમારે તો સામેવાળો ફુલ લાઇટ કરે તો ફાટી પડો અને તરત ડીમ લાઇટ કરી બાજુમાંથી નીકળી જાવ.

હમણાં મારા હાસ્યના કાર્યક્રમની એક વિદેશ ટૂર દરમિયાન મને ડ્રાઇવર વગરની ગાડી લેવા આવેલી. બધુ મોબાઈલ પર સમજાવી દીધું અને ખાલે ખાલી ગાડીમાં હું બેસી ગયો. સાલુ, વાત કોની સાથે કરવી? મૂંગો મંતર થઈ અને આખો રસ્તો મૂઢની જેમ બેસી રહ્યો.

અમારે અહીંયા તો યજમાનની ઓળખાણ પૂરેપૂરી થાય તે પહેલાં તો લેવા આવેલ ડ્રાઇવરને સાત પેઢી સુધીનું પૂછી લીધું હોય એટલી વાતો કરીએ અને હાઇ-વે ઉપર કોઈને કોઈ ગાડી અડી જાય તો અમે જે છુટા હાથની મારા મારી કે ડિક્ષનરી બહારના શબ્દોથી એને વધાવીએ તે આ ડ્રાઇવર વગરની ગાડીમાં ક્યારેય શક્ય બને? ગાડી અડી જાય તો ગાળો કોને દેવી, વઢવું કે મારવા કોને?

યાર, આમ તો જિંદગી જીવવાની મોજ જ ના આવે.

તમારે ત્યાં છૂટથી તમે પાનની પિચકારી પણ ના મારી શકો અને કદાચ પિચકારી મારી હોય તો 500 ડૉલરનો દંડ કરો.
અમે અહીં રોજના પાંચ હજાર ડૉલરની તો પિચકારી મારી નાખીએ. અમીર હોવાનો અહેસાસ અમને આ એક માત્ર બાબતમાં થાય છે. આ કંઈ જેવી તેવી મોજ છે?

તમને લોકોને ગંધ કે દુર્ગંધનો ફરક જ નથી ખબર. ક્યાંથી હોય ત્યાં કોઈ ખુલ્લી ગટર જોઈ છે…અનુભવી છે? અહીં આવો નાક ફાટી જાય તેવી દુર્ગંધ આવતી હોય અને ત્યાર પછી તમે કોઈ અત્તર કે પરફ્યુમની મજા માણો તો એ આનંદ કેવો અલૌકિક હોય? એ તમને ક્યારેય નહીં સમજાય.

અહીં રસ્તા ઉપરના અમારા ખાડા પહેલે ખાડે ચીપટી આવી હોય અને બીજા ખાડે ચીપટીમાંથી મુક્તિ મળે ત્યારે સુખની ચરમસીમાએ પહોંચી અમને આનંદ આવે…તમારે ત્યાં હોય તો પણ નાની-નાની ખાડુડી. અમારા એક ખાડામાં આવી સો ખાડુડી સમાઈ જાય.

જેને જીવનમાં ચીપટી નથી આવી તેને એ ચીપટીમાંથી મુક્તિનો આનંદ ક્યારેય ના અનુભવાય. છે આવી મોજ તમારા જીવનમાં? જોકે અમારે અહીંયા તો શેરબજારમાં કે હીરા બજારમાં પણ સોદો ઊંધો પડે તો એને ચીપટી આવી કહેવાય છે. અહીં અમારે જેટલા ખાડામાં ચીપટી આવે છે તેનાથી વધારે કદાચ `નિફ્ટી’માં ચીપટી આવે છે.

તમારે ત્યાં આજુબાજુમાં રહેતા હોય એને પણ તમે ઓળખતા ન હો અને અમારે અડધું ગામ એકબીજાને ઓળખતું હોય. કારણ વગરના બે કલાક વાતો કરી શકીએ. એકબીજાની પંચાત ડહોળી શકીએ.

તમે ઓળખાણની તો વાત જ જવા દો. સાવ અજાણ્યા, કદાચ બીજી વાર મળવાના પણ નથી તેવા લોકો ટે્રનમાં સાથે પ્રવાસ કરતા હોય ત્યારે એકબીજાના થેપલા અને છુંદા ઉલાળી જાય. ઘરધણી પહેલા બાજુની સીટવાળો દહીંની વાટકી મોઢે માંડી જાય. આગ્રહ કરી કરી અને ગાંઠિયા- મરચા- સંભારો ખવરાવે.

આવી મોજ તમે સપનામાં પણ નહીં વિચારી શકો.

ભુરિયાવ, તમે ભલે અમારા રોટલા- રોટલી કે સાત્ત્વિક ખોરાક ખાવ, પણ અમે તો તમારા પીઝા- બર્ગર ધીમે ધીમે અપનાવતા રહ્યા છીએ અને આમ બદલો લેતા રહીશું.

તમે અમારા યોગને અપનાવશો પણ અમે તો તમારા દેકારાવાળા સંગીતને અપનાવી બદલો લઈ લઈશું. ભલે તે સંગીતમાં ખબર ના પડે પણ `દેખાડાની મોજ’, તમને ક્યારેય ન આવે એવી મોજ અમે કરીએ છીએ.

આવી તો ઘણી મોજ છે, જે અમે માણી શકીએ તમે નહીં, ભુરિયાવ…..!

વિચાર વાયુ
અહીંના લોકોને ત્યાં જઈને નિયમો પાળવા છે. અહીં કોઈ બોલતું નથી એટલે બેફામ થવું છે. પાછા વખાણ કરે કે `ત્યાં બધું સ્ટ્રીક બહુ’.

આપણ વાંચો : મસ્તરામની મસ્તી : ના, હું તો ગાઈશ જ…