પ્રાચીન મૂળ: હિંદુ ધર્મને વિશ્વનો સૌથી જૂનો સક્રિય ધર્મ માનવામાં આવે છે, જેનાં મૂળ ઓછામાં ઓછા 5,500 BCE સુધી વિસ્તરે છે.
કોઈ એક સ્થાપક નથી: અન્ય ધર્મોથી વિપરીત, હિંદુ ધર્મમાં કોઇ એક સ્થાપક નથી પરંતુ તે વિવિધ માન્યતાઓ અને પરંપરાઓનો સંગમ છે.
સમયનો ખ્યાલ: હિંદુ ધર્મ 'યુગ' અથવા યુગની વિભાવના રજૂ કરે છે, જે સીધી રેખાને બદલે સમયની ચક્રીય વિભાવના (સમયનું પૈડું) દર્શાવે છે.
સંસ્કૃત: હિંદુ શાસ્ત્રોમાં વપરાતી સંસ્કૃતની પ્રાચીન ભાષાને "તમામ ભાષાઓની જનની" ગણવામાં આવે છે અને તે દેવતાઓની ભાષા હોવાનું માનવામાં આવે છે.
ત્રિમૂર્તિ: હિંદુ ધર્મ દેવતાઓની ત્રિમૂર્તિની વાત કરે છે, જેને ત્રિમૂર્તિ તરીકે ઓળખવામાં આવે છે: બ્રહ્મા સર્જક, વિષ્ણુ સંરક્ષક અને શિવ સંહારક.
ગાણિતિક યોગદાન: ગણિતની મૂળભૂત વિભાવનાઓ જેમ કે શૂન્ય, દશાંશ પદ્ધતિ, અનંત (infinity) અને પાઇનો ઉપયોગ સૌપ્રથમ હિંદુઓ દ્વારા કરવામાં આવ્યો હતો.
પવિત્ર સંખ્યા: 108 નંબરને હિંદુ ધર્મમાં પવિત્ર માનવામાં આવે છે અને તે ખગોળશાસ્ત્રીય મહત્વ ધરાવે છે. તે સૂર્ય અને ચંદ્રના અંતર અને વ્યાસ સાથે સંબંધિત છે.
શાકાહાર: ઘણા હિંદુઓ કડક શાકાહારી આહારનું પાલન કરે છે, અને ગાયને પવિત્ર પ્રાણી ગણે છે.
લગ્નઃ એક પવિત્ર બંધન માનવામાં આવે છે. લગ્નની વિભાવના હિંદુ પરંપરાઓમાંથી ઉદ્દભવેલી છે.
મુક્તિ: હિન્દુ ધર્મમાં અંતિમ ધ્યેય 'મોક્ષ' પ્રાપ્ત કરવાનું છે, જે જીવને જન્મ અને પુનર્જન્મના ચક્રમાંથી મુક્તિ આપે છે.