આખી કેરી

ટૂંકી વાર્તા -ભરત વૈષ્ણવ

એનું નામ નમિતા.એનું ખ્વાબ સાંભળો તો ફૂંસ દઈને હસી જ પડો. ખરતા તારાને જોઈને વિશ કરે એ સાંભળો તમને આ છોકરી ક્રેક જ લાગે ! આમ, પણ છોકરી, એ પણ રૂપ રૂપના અંબાર હોય તેના મગજનો સ્ક્રૂ ઢીલો હોય! બ્યુટી વિથ બ્રેઇન ભાગ્યે જ મળે !! બાકી બધી બ્રેઇન ડ્રેઇન હોય. એટલે જ કહે છે કે સ્ત્રીની બુદ્ધિ પગની પાનીએ નહીં પણ પાતાળમાં !!

ચાલો ,નમિતાના ખ્વાબ કે વિશ વિશે પછીથી વાત કરીએ. એ સ્વપ્ન આકાશના તારા તોડવાનું છે તે અન્ય ગતકડું . નમિતાને કોઇ કોસ્ટલી કોસ્ચ્યુમ કે ગોલ્ડન નેકલેસ લેવો હશે?? નમિતાને ગાભાના ગોદડાંને બદલે સ્લિપવેલના પોચા ગાદલા પર સૂવું હશે??

નમિતાના પપ્પા કેન્દ્ર સરકારની કચેરીમાં કારકુન.૧૯૭૫ ની સાલમાં પગાર પણ કેવો? સવારની ઝાંકળ કે ઔંસબિંદુ જેવો. મોંઘવારીનો સૂરજ તપે એટલે હાથમાં ઝાંકળની ભીનાશનો ભ્રમયુક્ત અહેસાસ જ હોય!! બાકી આંખો દિવસ મોંઘવારીની લપેટો દઝાડતી હોય!! મોંઘવારીની જ્વાળા હોલિકાને બાળે તેમ બાળી રહી હતી!!

નમિતાને કોઈ ભાઈ નહીં. નમિતાને બે બહેનો. નમિતા મળીને ત્રણ લક્ષ્મીઓ .નમિતા સૌથી નાની. એના પપ્પા રજનીકાંતભાઈ. દીકરીને દીકરા સમકક્ષ માને. દીકરીઓને એ રીતે ઉછેરે. રજનીકાંતે ત્રણે દીકરીઓને કોલેજ કરાવી.રજનીભાઇના સાળા અને સાળાવેલીઓ ગમાર ટાઇપના. ટુકી બુદ્ધિના. એ લોકો રજનીકાંતભાઈને ટોકે. રજનીલાલ ચીંથરા ઊડી જશે!! આ વનેચરીઓને માથે ચડાવી છે એક દિવસ તમારા પર છાણા થાપશે અને વરાવતા નાકે દમ આવશે.!!રજનીકાંતભાઈ એટલું જ કહે કે સમય આવ્યે ખબર પડશે કોના છોતરા ઊડી જશે અને છાપરાં ઉખડી જશે. દીકરી તો સાક્ષાત્ લક્ષ્મી સ્વરૂપ છે. એને દુભાવી કે દુખાવીને મારે રૌરવ નર્કમાં નથી જવું. એનું નસીબ લખાવીને આવી છે!!

ઘરની સ્થિતિ સારી પણ નહીંને ખરાબ પણ નહીં. ડગલે ને પગલે ચીજ, સગવડ, સૌંદર્ય પ્રસાધનો, વસ્ત્રો,આભૂષણો બાબતે સમાધાન હી સમાધાન કરવું પડે. કપડા તો મોટીના વચેટ અને વચેટના નાની એમ ક્રમશ: વપરાય. ભણવાનાં પુસ્તકોમાં પણ આ વ્યવસ્થાને ફોલો કરવાની. એક વાર તો ગજબ થઈ ગયો!

નમિતાથી મોટી એટલે કે રમીલા ધોરણ ૭ માં ભણે. વર્ગ શિક્ષકે દરેક છોકરાને મોટા થઇ શું બનવા ઈચ્છા છો એમ પૂછયું. વર્ગમાંથી સાત આઠ ડૉકટર, પાઈલોટ, અવકાશયાત્રી, આઈએએસ ધડાધડ નીકળવા લાગ્યા. રમીલાનો વારો આવ્યો. રમીલાએ કહ્યું કે એસએસસી થઇ કારકુન થવું છે!!વર્ગમાં રીતસર સોંપો પડી ગયેલો. નસીબ સારા કે તાસ પૂરો થવાનો ઘંટ વાગ્યોને બધા સંમોહનની અસરથી મુક્ત થયા!!

રજનીકાંતભાઈ ખાવાપીવાના શોખીન વરસે એકાદ વાર સપરિવાર હોટલ કે રેસ્ટોરન્ટમાં જમવા જાય! ઘરે વારાફરતી બધા વ્યંજનો બને. નમિતા કેરીની દિવાની. મીરા જેમ શ્યામની દીવાની એ હદે કેરીની દીવાની . રજનીકાંતભાઇ કચેરીથી ઘરે જતી વખતે એકાદ કેરી લેતા જાય! કેરી છાબડીમાં મુકે. નમિતા ટીકટીકી લગાવીને ત્રાટક કરતી હોય તેમ અનિમેષ નજરે પાંપણ ફરકાવ્યા વિના નિહાળ્યા કરે. માનો કે લવ એંટ ફર્સ્ટ સાઇટ !! કોઈ જોતું ન હોય તો કેરીનો સ્પર્શ પણ કરી આવે. રાતનું જમણ- વાળુપાણી પતે એટલે રજનીભાઇ ડિશ મંગાવે- છરી મંગાવે . છોકરીઓ મદારીનો ખેલ જોવા જેમ ભીડ જામે તેમ ગોઠવાઈ જાય. કોઈ પાસે ડશ, કોઈ પાસે તાંસળું કોઈ પાસ વાડકી હોય. રજનીભાઈ પ્રેમ વત્સલ મીઠી નજરથી જીગરના ટુકડાને જોતા જાય. ચરકલડીઓ મોટી થઇને તેમના માળામાં જવા ઊડી જશે એ ખ્યાલે પલપલિયા તગતગે. કેરીનું ડીંટિયું એને પાછળની નાનો ભાગ ડીચકાવે. પછી કેરીને સરખા ભાગે સમારે. બે ચીરી નમિતાને મળે એક એક ચીરી વચેટ ને મોટીને મળે!! એક ચીરી વધે તે છોકરીઓની માને મળે. રજનીભાઈને ભાગે તો બહુધા ગોટલું જ આવે. પણ એમને સંતોષ . કોઈ ફરિયાદ નહીં!!

નમિતાને સપનામાં કેરી આવે. તે પણ સુવાંગ આખી. નમિતા કેરી બે હાથમાં પકડી ધીમે ધીમે ધીરે ધીરે ઘોળે. કેરીને નાક સુધી લઇ જઇ કેરીની સુગંધ નાકમાં ભરે . કેરીને હળવું ચુંબન કરેં પછી કેરીનું ડીંટિયું તોડે. કેરી પર તેના બે હોઠ મુકે . કેરી ચસચસ ચૂસવા લાગે બીજા હાથે કેરી ઘોળતી જાય. તેના મુખકમળ પર આખી કેરી પ્રાશન કરવાની પરમ અને ચરમ સંતૃપ્તિની છાલકો પવનની જેમ વાગે!! કેરીનો કેફ મગજને તરબતર કરી નાખે! કયારેક કેરી કાપીને ખાય. જો કે, સંતોષમાં લેશમાત્ર ફેર કે ફરક પડે નહીં!! નમિતા મહાકાય કેરી પર સવાર થઇ આકાશમાં પતંગિયાની માફક ઉડાઉડ કર્યા કર. નમિતા રાતે કેરીના બિસ્તર પર સૂવે. જેવું પડખું ફરે કે કેરી તૂટે . નમિતા તૂટેલી કેરી ચૂસતી રહે!!!

નમિતાની વિશ કહો કે ડ્રીમ કહો . નમિતા વિચારે કે મને ક્યારે આખી સુવાંગ કેરી ઝાપટવા કે ઠુંસવા મળશે?? કાશ એ સોનેરી દિવસ જીવનમાં આવે!!!એ કેરીમય સ્વપ્ન લોકમાં વિહરતી ,જયાં થોકબંધ કેરીનું પ્રાસન કરે!!

આજે નમિતા પચાસ પંચાવને પહોંચી છે. દોમદોમ સાહ્યબી છે. કેરીના કરંડિયા,ખોખા આવે છે .કેસર કેરી, આલ્ફાન્જો, આફૂસ, લંગડો, જમાદાર, નરગીસ ,તોતા, સુંદરી દેવગઢ બારિયાની આલા દરજજાની કેરી આવે છે. નમિતા બે પેટ કરીને કેરી ઝાપટે છે, કેટલીક વાર કરંડિયા/ખોખા ખોલ્યા વિના ડ્રાઈવર, સ્વીપર, હાઉસ મેડને આપી દે છે. પણ પેલી કેરીની ચીરીમાં જે અમૃત કે સુધાનો અનુભવ થતો એ અનુભવ થતો નથી!! કારણ શું હશે તે તો રામ જાણે માણસ ભૂતકાળની યાદો/ સ્મૃતિઓને ફ્રીઝ કરી નાસ્ટોલોજિયામાં રાચતો હોય છે. ગામ કે વતન છોડતી વખતે ગામના પાદરનો પીપળો, તળાવમાં મારેલા ભૂસકા, ચોરીને ખાધેલા બોર, જામફળ, કેરી, કોઈને આપેલ- લીધેલ સ્ટોલન કિસીસ વગેરેનો મનના ભંડકિયામાં સંઘરી રાખે છે, પરિવર્તનનો પ્રકાશ પ્રવેશવા ન દે. લાંબા અરસા બાદ વતન જાય અને થયેલા આમૂલાગ્ર પરિવર્તન સ્વીકારી શકતો નથી અને ભૂતકાળની સંદૂકમાં સંઘરેલી બટાઈ ગયેલા સ્મરણને છોડી શકતા નથી !!!!