મચ્છરો પણ જાણી ગયા માનવીના ભેદ -ભરમ!

વ્યંગ -ભરત વૈષ્ણવ

‘તૂટી પડો. સૂંઢ લઇને તૂટી પડો. દુશ્મન જીવતો પાછો ન જવો જોઇએ.’ નેતાએ આદેશ આપ્યો. જૂના જમાનામાં બે રાજા વચ્ચે યુધ્ધ થતા ત્યારે રાજા જાતે તલવાર તાણી સૈનિકોનો ઉત્સાહ વધારતો. શેખ, રણભેરી, તૂરી પ્રચંડ નિનાદ કરતી. સૈનિકોને સામેની સેના પર તૂટી પડવા રાજા આહ્વાન આપતા.ખેડૂત દાતરડાથી ઘઉંના ડૂંડા વાઢે તેમ દુશ્મનના ડોકા વાઢી નાંખે. લાલ લોહીની (ગિરધરલાલ, લોહી તો લાલ જ હોય. પાકિસ્તાનીનું લોહી લીલું ન હોય. ખાલીપીલી ખોટો ખોટો શબ્દોનો વઘાર કરો છો?) નદી નહીં. પરંતુ, દરિયો વહે.

‘દુશ્મન પર કોઇ દયા માયા દાખવશો નહીં.’ મહાઅમાત્ય મચ્છરરાયે આદેશ આપ્યો. ‘દુશ્મન નિહથ્થો છે. પૂરી તાકાતથી તૂટી પડો. એક મહિનાનો ખોરાકનો જથ્થો એકત્ર કરી લો.’ ભંડારીએ સૂચના આપી. ‘દુશ્મન કુંભકર્ણની જેમ ઊંઘે છે. આવી તક વારંવાર નહીં મળે. દિગ્વિજય સૂંઢ વેંતમાં છે.’ સેનાપતિએ સૂંઢ પગ સાથે ઘસીને ધાર કાઢી.

‘અંધારું ગાઢ છે. ડોન્ટ વરી. મનની આંખોથી શિકાર પર ફોકસ કરો. નિશાન ઊંચુ રાખો. નિશાનચૂક કદાપિ નહીં. ગાલ પર સૂંઢ ભરાવો. શિકારને શેરડીના કૂચાની જેમ ચૂસી લો. આવતી કાલે ઊઠી ના શકે એટલો ચૂસી લો.’ સૂબેદારે રણહાંકલ કરી.

‘આપણા દુશ્મનો આપણને મારવા વિષક્ધચા જેવા ષડયંત્ર કરે છે. આજે સૂદ સહિત બદલો લેવાનો અવસર છે. આપણને ભગાડવા કાચબા અગરબત્તીનો ધૂપ કરે છે. આપણને મારવા ભૂરા રંગની લાઇટવાળું મશીન વાપરે છે. મીણબતીની જયોત પર પતંગિયા શહીદ થાય તેમ આપણી સાથે બીજા પણ મોતને ઘાટ ઉતારે છે.’ મૌલવી જેમ નમાજ બાદ બ્રેનવોશ કરવા સાંપ્રદાયિક કે ભડકામણા ભાષણ ભરડે તેમ એકે ઇમોશનલ બ્રેનવોશ કરવાની કોશિશ કરી. ‘તુમ મુજે ખૂન દો, મૈં તુમ્હે ખુજલી દૂંગા’ એક મચ્છરે સુભાષચંદ્ર બોઝના વિધાનમાં સુધારો કર્યો.‘યા હોમ કરીને કરડો, મધુર ખૂન હૈં મુંહમેં’ બીજા મચ્છરે નર્મદના વિધાનને ડંખ માર્યો. ‘માખી મચ્છરના મોતે મરીશ, પણ કરડ્યા વગર પાછો નહીં આવું.’ એક મચ્છરમાં મહાત્મા પ્રવેશ્યા.

‘કરડવું આપણો મચ્છરસિદ્ધ હકક છે, તે મેળવ્યા વિના નહીં જપું.’ ટિલક આજે જીવતા હોત તો આ સૂત્રોચ્ચારથી અવાક થઇ ગયા હોત! ‘પેલું ગુડનાઇટ લિક્વિડ આપણી કૌમ માટે કરબલાના યુદ્ધ જેવું બની રહે છે. આપણા માટે બેડનાઇટ બની રહે છે.’ ગુન ગુન કરતાં એક મચ્છરે અફસોસ વ્યક્ત કર્યો.

‘મચ્છરદાનીમાં કાણા હોય કે જગ્યા હોય તો આપણને પહેલી ધારનું લોહી પીવા મળી જાય છે. તેનો નશો સવાર સુધી રહે. પછી ભલે શિકાર હાથ-પગ વલૂરતો રહે. પરંતુ, શિકાર આપણા કરોડો યોદ્ધાના આક્રમણ સામે નતમસ્તક થઇ જાય છે. શિકાર સૂઇ પણ શકતો નથી કે જાગી પણ શકતો નથી.’ સાર્જન્ટ મચ્છરે પરાક્રમ ગાથા બ્યાન કરી. ‘આ માણસો ઓછા હરામી નથી. મા-બાપને વૃદ્ધાશ્રમમાં મોકલી કૂતરા પાળે છે.’ એક મચ્છરે સામાજિક સમસ્યા કહી. ‘માણસો આપણો વધ કરવા સદીઓથી મથે છે. જાતજાતની અગરબત્તી, ધૂપ, પ્રવાહી, કાગળ વગેરે બનાવે છે. આપણે તો કાચબાને પણ કરડીને તેની વાટ વગાડી દઇએ છીએ. માણસ ડીડીટી છાંટે છે. આપણે ડીડીટી પચાવીને ડીડીટી પ્રૂફ થઇ ગયા છીએ. ડીડીટી આપણું કશું બગાડી શકતી નથી.’

‘આટલા વરસોથી આપણે અડીખમ છીએ. આપણો વાળ તો સૂંઢ કે પગ વાંકો કરી શકયો નથી.’ મચ્છરે મૂંછને વળ ચડાવી પોરસ કર્યો. પછી તો મચ્છરોની અક્ષોહિણી સેનાએ સૂતેલા માણસને કરડવા દોટ મૂકી. બારીની તિરાડ, દરવાજાના કીહોલ, દરવાજાની નીચેની જગ્યા, વેન્ટિલેટર, એસીના પાઇપમાંથી મચ્છરનું કટકદળ ત્રાટક્યું. ‘કદમસે કદમ મિલાયે જા, ગુન ગુન ગીત ગાયેજા’ ગાતા ગાતા મચ્છર નિર્ભિક થઇને પ્રવેશ્યા. ‘હમ હોંગે કામિયાબ એક દિન. મનમેં હૈ વિશ્વાસ, પૂરા હૈ વિશ્વાસ, હમ હોંગે કામિયાબ આજ દિન’ એમ બુલંદ અવાજે ગાતા રહ્યા. દરેકના ઉરમાં ઉમંગ હતો. દરેકનો હોંસલો બુલંદ હતો. સૂતેલો માણસ ખોખું થઇ જવાનો હતો. ‘કરડેંગે યા મરંગે.’નું સૂત્ર પોકારતા સૌ મચ્છરો રૂમમાં પ્રવેશ્યા. નિશસ્ત્ર, નિહથ્થા અને નિંદ્રાધીન માણસ પર બેરહેમીથી તૂટી પડયા. થોડી વારમાં તો યો યો હનીસિંગની ‘ચાર બોટલ ખૂનકા કામ મેરા રોજકા ‘ગાવા લાગ્યા. કેટલાક મચ્છરો બીકના માર્યા ભાગવાની ફિરાકમાં હતા. મચ્છરની મહારાણીએ ભાગેડુને ઉદ્ેશીને કહ્યું, ‘પાર્ટી અભી તો શરૂ હુઇ હૈ.’ મચ્છરોનું દળ નીડર થઇને નર-નારીનું લોહી ગટકતા રહ્યા.માણસનું શર્કરા જેવું રક્ત ચટકતા રહ્યા.

એક તરફ મચ્છરને ભગાડવા માટેની મેટ સળગી હતી, પરંતુ એક પણ મચ્છર પર તેની સહેજ પણ અસર કેમ ન થઇ? નકલી આઇપીએસ, નકલી આઇએએસ, પીએમઓના નકલી અધિકારી, સીએમઓના અધિકારી, નકલી કચેરીઓ, નકલી સીબીઆઇ અધિકારીઓ, નકલી હવા, સૂર્યપ્રકાશ, નકલી પવન અને નકલી દાતણ, ભૂતિયા રેશનકાર્ડ, ભૂતિયા કંપની, નકલી મતદારો, નકલી પનીર, નકલી ચીઝ, નકલી બિયારણ, નકલી જંતુનાશકોની ભરપૂર ભરમારથી ભારત દેશ ભ્રમિત થયો છે. તેમ હવે મચ્છરની નકલી ગુડ 13000 નાઇટ મેટ બરોડામાંથી પકડાઇ છે.

‘રાજુ, મચ્છરો કેમ નહીં મર્યા હોય?’ મેં ડિલ ખંજવાળતા ખંજવાળતા રાજુને ખંજવાળિયો સવાલ પૂછ્યો. ‘તમે છાપા વાંચો છો, એમ મચ્છરો પણ છાપા વાંચતા હોય કે નહીં? ગુડનાઇટ મેટ નકલી છે એની ખબર પડયા પછી મચ્છરો ઝાલ્યા રહે? મચ્છરો બેબાક અને બેખૌફ બની માણસોને કરડે કે નહીં, ભીડું?’ રાજુ રદી શરીર વલૂરતા વલૂરતા મને પ્રશ્ર કરે છે. આમ પણ મચ્છર કરડવાથી મારી આંખ કયાં મિંચાણી હતી? જરીક જપ્પી જાદુની જેવી ઊંધ આવેલી અને મચ્છર કરડતાં આંખ ખુલી ગઇ અને મારું લોહિયાળ સપનું રોળાઇ ગયું.