ઊડતી વાત -ભરત વૈષ્ણવ
અચાનક ફોન રણક્યો. (ગિરધરભાઇ, ફોન અચાનક જ રણકે. શો કોઝ નોટિસ કે સમન્સ કે જામીનલાયક કે બિનજામીનલાયક વોરંટ ઇસ્યું ન કરે. કૂકડાની જેમ ખાલી ફેંકાફેંક કરો છો!!)
ફોનના સામા છેડે બખડજંતર ચેનલના સર્વેસર્વા બાબુલાલ બબૂચક હતા. (બબુચક અમે સ્ટાફે પાડેલ નામ છે.) બાબુલાલે વિગતો લખાવી અને કવરેજ કરવા હુકમ કર્યો.
હું -ગિરધરલાલ ગરબડીયા-સિનિયર રિપોર્ટર (ભૈ જુનિયર જેવું કંઇ અને કોઇ નથી એટલે જુનિયર એ જ સિનિયર કહેવાય છે. સિનિયર રિપોર્ટર કહેવાથી વજન પડે છે.
જો કે, હું થીન વેફર જેવો હેવિ વેઇટ છું.!!!) અને ઓલટાઇમ ગ્રેટ રાજુ રદ્દી અમારી રામપિયારી લઇને સ્પોટ ખાતે પહોંચ્યા.
ગામને પાદર બાટલે બાટલા. પહેલી નજરે તો બાટલાનું ઓપન ગોડાઉન લાગે.
થોડો આગળ ગયા તો જેમ વિક્રમ વેતાળ વાર્તા
ફેઇમ વેતાળ ઝાડ પર લટકતો હતો તેમ બાટલો લટકતો હતો!!
“તમને કેવું લાગે છે? અમે બાટલાભાઇને પત્રકાર જગતમાં ઇન્ટરવ્યુ સમયે પૂછાતો પ્રશ્ર પૂછ્યો! (એક વાર ગમખ્વાર અકસ્માતમાં નવજાત મૃતદેહને અમે આદતવશ આ સવાલ પૂછેલો. “બહું સારું લાગે છે, એમ કહી મડદાએ અમારી જાત બચાવેલી, બોલો?!!)
“શું લાગે છે? એની માને… બાટલો અકળાયો.
“સંયમ રાખો સભ્ય ભાષામાં જવાબ આપો. અમે વિનંતી કરી.
“પહેલાં મને નીચે ઉતારો. શરીર અકળાઇ ગયું છે, પ્લીલીલીઇઇઝ… અકળાયેલા બાટલાએ વિનંતી કરી. રાજુ અને અમોએ બાટલાને નજાકતથી વૃક્ષ પરથી નીચે ઉતાર્યો.
“હાશ. હવે જીવમાં જીવ આવ્યો હોય તેમ લાગે
છે. પ્રભુ ઇશુને કેટલી યાતના થઇ હશે તે હવે
સમજાય છે! મને તો સાલ્લાઓએ ત્રિશંકુની જેમ ચાર વરસથી લટકાવી દીધેલો! બાટલો સડસડાટ બોલવા માંડ્યો.
“એ તો સમજ્યા, પણ તમે વૃક્ષ લગી કેવી રીતે પહોંચ્યા? તે વિશે જણાવશો? અમે શ્રીયુત બાટલાને પૂછયું.
ધ્રુસ્કે ધ્રુસ્કે રડતા શ્રીમાન બાટલાચંદ્ર બોલ્યા, “સર્વ સમસ્યાનું મૂળ રિકતતા, ખાલીપણુ, બિનઉપયોગીપણું છે. જુઓ એક શાયરે કહ્યું છે કે ઘરથી કબર સુધીનો રસ્તો નજીક હતો, પરંતુ, કબરની અવ્લલમંઝિલે પહોંચવામાં જીંદગી ખર્ચાઇ ગઇ!!
“જરા વિગતે સમજાવશો? અમારી (મંદ) બુધ્ધિ છે. અમે બાટલાને કહ્યું
“જુઓ, કચ્છડો બારે માસની જેમ માફક છકડો પણ બારે માસ છે. નવી નવેલી દુલ્હનની માફક હું આ મુફલીસના ઘરે આવેલો ત્યારે તેના ઘરે નંદ ઘેર આનંદ ભયો જય બાટલાલાલ કી! મેં રીક્ષામાંથી ઉતર્યો ત્યારે હું ડઘાઇ ગયેલો.
કયાં હું મહેલોમાં મહાલનાર અને કયાં સુદામાની ઝૂંપડી? મને વાપરીને ચા, રોટલા, ખીચડી, શાક કરીને રાજી થયા.
એક દિવસ સ્ટવમાં લાલ ભડકા થયા અને સ્ટવ બંધ થઇ ગયો. મને આમતેમ હલાવ્યો. હું ખાલી હતો. મારું અને સ્ટવનું ટૂંકું સહજીવન પૂરું થયું. સ્ટવ માળિયે અને વૃક્ષના ગાળીએ. આટલું બોલતાં બોલતાં બોલકો બાટલો આંસુ રોકી ન શકયો. અમે સાંત્વન આપ્યું. આંસુ લૂંછવા રૂમાલ આપ્યો. (ઇન્ટરવ્યુમાં આવું પણ કરવું પડે બરખુદ્દાર!!)
“તમારી જગ્યાએ બીજો ભરેલો બાટલો ન આવ્યો? અમે પૂછયું.
ટૂંકી આવકમાં ચાર છેડા માંડમાંડ ભેગા કરતા હોય તેમને મોંઘા ભાવનો બાટલો કયાંથી પોસાય? બાટલાકુમાર તિરસ્કારપૂર્વક બોલ્યા.
“દુનિયા તમારો સંદેશ શું છે? અમે આખરી સવાલ કર્યો.
“દોસ્તો. ભરેલા રહો ત્યાં સુધી જ તમારી કિંમત છે. ખાલી ચણો વાગે ઘણો એવી કહેવત છે તે બાટલા કે બાટલા સમુદાયને લાગુ પડતી નથી.
એકટરની ડીમાંડ હોય ત્યારે પ્રોડયુસર, ડિરેક્ટર, સ્પોન્સર્સ, એડવર્ટમેન્ટ એજન્સી, હીરોઇનની, ફેન્સની ભીડભાડ રહે છે. અન્યથા શેરીના કૂતરાં પણ સૂંઘવા
જતા નથી કે એક પગ ઊંચો કરી મૂત્ર વિસર્સજન કરવા ફરકતા નથી.
શક્તિમાન સિરિયલમાં વારંવાર કહેવાયું છે તેમ અંધેરા કાયમ રહેગા!! સન્નાટો, ખાલીપો, એકલતા, અવગણના, અપમાન માનવીને ઉધઇની જેમ કોરી ખાય છે.
માબાપ પાસે મિલકત હોય ત્યાં સુધી ગોળના દડબા પર માખી બણબણે તેમ સંતાનો આવશે. અપિતું, મિલકત આપી દીધે એટલે સંતાનો સાંજના તડકાની જેમ ટાટા ટાટા બાય બાય કરે છે. ત્યાર બાદ ઘરડાઘર માબાપનું સરનામું બની જાય છે.
જે મૃત્યું પર્યંત જળવાઇ રહે છે. મદિરાની બોટલની કિંમત ચાર સોથી લઇ કરોડ હોય પણ શરાબ પીવાઇ જાય પછી ખાલી બાટલી રદ્દીના ભાવે રૂપિયેરોડે વેચાઇ જાય છે! ટુથપેસ્ટ હોય ત્યાં સુધી જ ટ્યુબની કિંમત છે, ખાલી એટલું ખાલી.
સાહેબ તમારી કિંમત પણ પાણીમાં આંગળી બોળીને પાણીમાંથી પાછી લઇ લો તેવી છે. તમે હતા કે ન હતા તેની પરવા તમારા ઘરથી ત્રીજા ઘરને હોતી નથી. ઇવન તમારા ઘરના પણ તેમના તાલમાં ગુલતાન હોય છે, તેને પણ તમારી તમા હોતી નથી.
ભગવાન આવતા ભવે કોઇ સ્કિમનો નહીં , પણ ઓપન બજારનો બાટલો બનાવે તેવી પ્રાર્થના કે જેથી વૃક્ષ પર બાટલાફાંસો ખાવો ન પડે!! બાટલો પ્રથમવાર હલતા ફિલસૂફની માફક લાંબું બોલ્યો. તેના અવાજમાં વેદનાની ભીનાશ ભળેલી!!
ચારે બાજુ કાચની કરચોની માફક ખાલીપો છૂટા હાથે વેરાતો રહ્યો!!! મેં અને રાજુ રદ્દીએ ભારે હૈયે ખાલી બાટલાની વસમી વિદાય લીધી!!
