આજે આટલું જ -શોભિત દેસાઈ

મેં કશેક વાંચ્યું છે પણ એટલું લાગેવળગે છે દરેકેદરેક ગુજરાતીને , કે એને ૨૦૨૩ના બીજા રવિવારે તમારી સમક્ષ રજૂ કરવું અનિવાર્ય છે. વાંચજો તો ખરા જ, પણ શક્ય હોય ત્યાં સુધી ઉતારજો પણ ખરા
ક્યાંક એવું તો નહીં બનેને કે વીસ પચ્ચીસ વરસ પછી આપણે માતૃભાષા ગુજરાતી બચાવવાની ચર્ચા પણ અંગ્રેજીમાં કરવી પડશે?
કમ્પ્યુટરના કાળઝાળ યુગમાં કક્કાનો સ્વાદ સુકકો થતો જાય છે. બારાખડી રીતસર પોતાના અસ્તિત્વને ટકાવવા માટે લડી રહી છે.
ક – કલમનો ‘ક’ ખરેખર ઘાયલ થઇ ગયો છે, કોઇ તો મલમ ચોપડો!
ખ – ખડીયાનાં ‘ખ’ ની શ્યાહી ખૂટી ગઈ છે.
ગ – ગણપતિને બદલે ગૂગલનો ‘ગ’ ગોખાતો જાય છે.
ઘ – અમે બે અને અમારા એક ઉપર ઘરનો ‘ઘ’ પૂર્ણવિરામ પામી ગયો છે.
ચ – ચકલીનો ‘ચ’ ખોવાઇ ગયો છે મોબાઇલના ટાવરો વચ્ચે….
છ – છત્રીના ‘છ’ ઉપર જ માતૃભાષાને પ્રેમ કરનારા લોકોનો વરસાદ ઓછો થઇ ગયો છે.
જ – જમરૂખનો ‘જ’ જંકફૂડમાં ફુગાઇ ગયેલા ખમણ જેવાં બચ્ચાઓ જન્માવી રહ્યો છે.
ટ – ટપાલીનો ‘ટ’ તો ટેબ્લેટ અને ટ્વિટરના યુગમાં ટીંગાઈ ગયો છે. એક જમાનામાં ટપાલીની રાહ આખું ગામ જોતું હતું, હવે આખા ગામની રાહ ટપાલી જુએ છે કે કોક તો ટપાલ લખશે હજુ ?
ઠ – ઠળિયા થૂંકી થૂંકીને બોર ખાતી આખી પેઢીનું બજારમાંથી કોઇ અપહરણ કરી ગ્યું છે.
ડ – ડગલા તરફ કોઇએ ધ્યાન નથી દીધું એટલે ડ મનોચિકિત્સકની દવા લઇ રહ્યો છે.
ઢ – એ.સી.સ્કૂલોમાં ભણતા આજનાં બચ્ચાઓને પાણાના ઢગલાના ‘ઢ’ની સ્હેજ પણ કિંમત નથી.
ણ – ની ફેણ લોહી લુહાણ થઇ ગઇ છે પણ કોઇને લૂંછવાનો સમય ક્યાં?
ત – વીરરસનો લોહી તરસ્યો તલવારનો ‘ત’ હવે માત્ર વાર્ષિકોત્સવના તલવાર રાસમાં ક્યાંક ક્યાંક દેખાય છે
થ – થડનો ‘થ’ થપ્પો રમતાં એકલો પડી ગયો છે . રીસાઇને સંતાઇ ગયો છે કારણ કે એના બધા ભેરુ ચોંટ્યા છે ફોન કે લેપટોપમાં.
દ – દડાના ‘દ’ માં કોઇએ પંચર પાડી દીધું છે એટલે બિચાકડો દડો દવાખાનામાં છેલ્લા શ્ર્વાસ પર છે
ધ – ધજાનો ‘ધ’ ધરમની ધંધાદારી દુકાનોથી અને ધર્મના નામે થતા હુલ્લડો જોઇને મોજથી નહી પણ ડરી ડરીને ફફડી રહ્યો છે.
ન – ઇલેકટ્રોનિક આરતીની વચ્ચે નગારાના ‘ન’ નો અવાજ સંભળાય છે કોઈને ?
પ – પતંગનો ‘પ’ તો બહુ મોટો માણસ થઇ ગયો છે અને હવે પાંચસો કરોડના કાઇટ ફેસ્ટિવલ નામે ઓળખાય છે.
ફ – ક.L.E.D. લાઇટના અજવાળામાં ફાનસનો ‘ફ’ માત્ર ફેસબુક પર દેખાય છે.
બ – બુલફાઇટના ક્રેઝની વચ્ચે બકરીના ‘બ’ ને બધાયે બેવડવાળી દીધો છે.
ભ – મોબાઇલ અને કમ્પ્યુટરની અદ્યતન રમતો, ભમરડાના ‘ભ’ ને ભરખી ગઇ છે.
મ – મરચાનો ‘મ’ હવે કેપ્સીકમ થઇ ગયો છે ને મોબાઇલના સ્ક્રીન સેવર પર ડોકાયા કરે છે.
ય – ગાય ને ગાયનો ‘ય’ બંને બિચારા થઇને કત્તલખાને રોજ કપાયા કરે છે.
ર – રમતનો ‘ર’ તો સિમેન્ટનાં જંગલો જેવાં શહેરોની સાંકડી ગલીઓમાં અને ઊંચા ઊંચા ફલેટની સીડીઓ ઊતરતાં ઊતરતાં જ ગુજરી ગયો છે.
લ – લખોટીનો ‘લ’ તો ભેદી રીતે ગુમ છે, કોઇને મળે તો કહેજો.
વ – વહાણના ‘વ’ એ તો કદાચ હાજી કાસમની વીજળી સાથે જ જળ સમાધિ લઇ લીધી છે.
સ – સગડીના ‘સ’ માં કોલસા ખૂટી જવાની અણી માથે છે.
શ – એટલે જ કદાચ શકોરાના ‘શ’ ને નવી પેઢી પાસે માતૃભાષા બચાવવાની ભીખ માગવાની નોબત આવી છે.
ષ – ફાડીયા ‘ષ’ એ તો ભાષાવાદ, કોમવાદ અને પ્રદેશવાદનાં દૃશ્યો જોઇને છાનોમાનો આપઘાત કરી લીધો છે.
હ – હળનો ‘હ’ તો વેંચાઈ ગયો છે અને એની જમીન ઉપર મોટા મોટા મોંઘા મોલ ખડકાઈ ગયા છે.
ળ – પહેલા એમ લાગતું હતું કે એક ‘ળ’ જ કોઇનો નથી, પરંતુ હવે એમ લાગે છે કે જાણે આખી બારખડી જ અનાથ થઇ ગઇ છે.
ક્ષ/જ્ઞ – ક્ષાત્રત્વની જેમ માતૃભાષાના રખોપા કરવાનો જ્ઞાનયજ્ઞ કયાં ચોઘડિયે શરૂ કરીશું આપણે સૌ ?
સ્કર્ટ મીડી પહેરેલી અંગ્રેજી માસીએ ઘર પચાવી પાડયું છે. અને સાડી પહેરેલી ગુજરાતી માની આંખો રાતી છે. પોતાના જ ફળિયામાં ઓરમાન થઇને ગુજરાતી મા કણસતા હૈયે રાહ જુએ છે કોઇ દિવ્ય ૧૦૮ ના ઇંતજારમાં….! આવો ઘાયલ થઇ ગયેલી ગુજરાતીને ફરી સજીવન કરીએ, બેઠી કરીએ, પ્રેમથી પોંખીએ. ગુજરાતી બોલીએ, ગુજરાતી વાંચીએ, નવી પેઢીને ગુજરાતીમાં ભણાવીએ અને એક સાચા ગુજરાતી તરીકે જીવીએ.
જીવનમાં ઉતારવા જેવું લાગે છે આ? ઘરના સંતાન અને તેમના સંતાન જોડે રોજ ગુજરાતી બોલજો…
અને જો આના સર્જક/કવિ/રચયિતાનું નામ જાણમાં હોય/આવે તો મને જરૂર જણાવજો.
આજે આટલું જ